Warto podkreślić, iż decyzja o pozwoleniu na budowę, która opiera się na właściwie zastosowanym prawie materialnym oraz uwzględnia stan prawny wynikający z innej ostatecznej decyzji nie może być kwalifikowana jako decyzja wydana bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego. Punktem odniesienia dla oceny legalności decyzji w trybie art. 156 – 158 Kodeksu postępowania administracyjnego – jest stan rzeczy z chwili wydania tej decyzji. Zatem nie jest uprawnione stwierdzenie nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę z tego powodu, że opierała się ona na ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, której nieważność stwierdzono.
Zgodnie z wymienionym wyrokiem Sądu Najwyższego: „Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oraz wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją stanowią odrębne i autonomicznie ukształtowane środki nadzwyczajnego weryfikowania decyzji administracyjnych. Zachodzą zwłaszcza poważne różnice w konsekwencjach prawnych stwierdzenia nieważności decyzji oraz wznowienia postępowania”. Wobec tego – , „jest to sytuacja, którą można i należy rozwiązać we właściwym dla niej trybie wznowienia postępowania. Stosownie bowiem do art. 145 § 1 pkt 8 Kodeksu postępowania administracyjnego wznawia się między innymi postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję, która została następnie uchylona (także wyeliminowana z obrotu prawnego na skutek stwierdzenia nieważności)”. Dodatkowo należy zauważyć, że z treści art. 16 Kodeksu postępowania administracyjnego wynika ogólna zasada trwałości decyzji administracyjnej. W związku z powyższym, wydana decyzja obowiązuje tak długo, dopóki nie zostanie uchylona lub zmieniona przez nową decyzję opartą na odpowiednim przepisie prawnym. W następstwie tego organ administracji architektoniczno – budowlanej jest związany ustaleniami decyzji o pozwoleniu na budowę do czasu, gdy ta decyzja jest w obiegu prawnym, mimo że została wydana w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która została następnie uchylona. Dlatego też uchylenie w wyniku wznowienia postępowania pozwolenia na budowę oraz wydanie nowej decyzji rozstrzygającej o istocie sprawy jest jedynym sposobem całkowitego lub częściowego pozbawienia decyzji ostatecznej jej mocy obowiązującej. Jednakże należy zauważyć, że zgodnie z art. 152 Kodeksu postępowania administracyjnego, organ administracji publicznej właściwy w sprawie wznowienia postępowania wstrzyma z urzędu lub na żądanie strony wykonanie decyzji, jeżeli okoliczności sprawy wskazują na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania.
Prawo budowlane nie nakłada na organy wydające decyzje o warunkach zabudowy obowiązku przekazywania organom nadzoru budowlanego informacji o unieważnieniu tychże decyzji. Kwestie związane z decyzjami o warunkach zabudowy określają regulacje ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).
