Jeżeli drugą stroną jest przedsiębiorca, który w taki sposób zorganizował swoją działalność, taka umowa jest umową na odległość. Jest ona uregulowana w Ustawie z dnia 2 marca 2000r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. z 2000r., Nr 22, poz. 271 ze zm.).
Cechę charakterystyczną umów zawieranych na odległość jest brak jednoczesnej obecności obu stron, tj. konsumenta i przedsiębiorcy oraz zawieranie ich przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, czyli między innymi Internetu.
Konsument zawierający taką umowę powinien najpóźniej w chwili złożenia mu propozycji zawarcia umowy zostać poinformowany o:
1. imieniu i nazwisku (nazwie), adresie zamieszkania (siedziby) przedsiębiorcy oraz organie, który zarejestrował działalność gospodarczą przedsiębiorcy a także numerze, pod którym przedsiębiorca został zarejestrowany,
2. istotnych właściwościach świadczenia i jego przedmiotu,
3. cenie lub wynagrodzeniu obejmującym wszystkie ich składniki a w szczególności cła i podatki,
4. zasadach zapłaty ceny lub wynagrodzenia,
5. kosztach oraz terminie i sposobie dostawy,
6. prawie odstąpienia od umowy,
7. kosztach wynikających z korzystania ze środków porozumiewania się na odległość, jeżeli są one skalkulowane inaczej niż wedle normalnej taryfy,
8. terminie, w jakim oferta lub informacja o cenie albo wynagrodzeniu mają charakter wiążący,
9. minimalnym okresie, na jaki ma być zawarta umowa o świadczenia ciągłe lub okresowe,
10. miejscu i sposobie składania reklamacji,
11. prawie wypowiedzenia umowy o świadczenie ciągłe lub okresowe, jeżeli umowę zawarto na czas nie oznaczony lub na okres dłuższy niż rok.
Informacje te, powinny być sformułowane jednoznacznie, w sposób zrozumiały i łatwy do odczytania. Umowa o świadczenie ciągłe lub okresowe może być zawarta na czas oznaczony albo nieoznaczony. Umowę zawartą na czas dłuższy niż rok, po upływie tego terminu, uważa się za zawartą na czas nieoznaczony. Jeżeli czas trwania umowy nie jest oznaczony, każda ze stron może ją wypowiedzieć bez wskazania przyczyn, z zachowaniem terminu miesięcznego, chyba że strony zastrzegły krótszy termin wypowiedzenia. Internauta ma prawo do odstąpienia od zawartej umowy, bez podania przyczyn, w terminie 10 dni poprzez złożenie stosownego oświadczenia na piśmie.
W przypadku umów zawieranych na odległość termin ten liczy się od dnia wydania rzeczy a jeśli przedmiotem umowy było świadczenie usługi – od dnia zawarcia umowy. Oświadczenie o odstąpieniu należy przesłać przedsiębiorcy na piśmie, najlepiej listem poleconym, za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Wyżej wymieniony termin na odstąpienie ulega wydłużeniu do 3 miesięcy, jeżeli przedsiębiorca, najpóźniej w chwili zawarcia umowy, nie przekazał konsumentowi wszystkich niezbędnych informacji. Odstąpienie nie jest jednak możliwe jeżeli świadczenie usług zostało rozpoczęte przed upływem 10-dniowego terminu od dnia zawarcia umowy.
Musi się to jednak odbyć za zgodą konsumenta. Znaczy to, że internauta, który po zarejestrowaniu się na płatnym serwisie, rozpoczął ściąganie plików nie może już skorzystać z prawa odstąpienia. W sytuacji, gdy przedsiębiorca zaczął świadczyć usługę przed upływem tego terminu, ale bez zgody internauty, jego prawo do odstąpienia zostanie zachowane. Prawo do odstąpienia od umowy nie może zostać skutecznie wyłączone. Niedopuszczalne jest również naliczenie przez przedsiębiorcę jakichkolwiek kwot z tytułu tzw. odstępnego, czyli zapłaty określonej sumy za odstąpienie od umowy. W przypadku odstąpienia od umowy umowa jest uważana za niezawartą a konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań.
