Ustawa wprowadza zmiany do treści art. 168 kodeksu pracy, zgodnie z którym obecnie urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym zgodnie z art. 163 należy pracownikowi udzielić najpóźniej do dnia 30 września następnego roku kalendarzowego; nie dotyczy to części urlopu udzielonego zgodnie z art. 1672. Zasadą nadal jest udzielanie urlopu pracownikowi zgodnie z planem urlopów, który winien być prowadzony przez każdego pracodawcę. Do planu urlopów, a wiec także do powyższego przepisu nie wchodzą urlopy na żądanie. Zgodnie bowiem z treścią art. 1672 k.p. pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym.
Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu. Pracownik w trakcie danego roku kalendarzowego może w każdej chwili wykorzystać urlop na żądanie, jednakże urlop na żądanie przestaje takim być w sytuacji, gdy pracownik nie wykorzysta go w danym roku kalendarzowym. W takim przypadku staje się on zwykłym urlopem wypoczynkowym, który może być obecnie wykorzystany w terminie do 30 września następnego roku. W każdym roku kalendarzowym pracownik ma tylko 4 dni urlopu na żądanie, bez względu czy w poprzednim roku korzystał z takiej możliwości czy nie, prawo to nie przechodzi na kolejny rok kalendarzowy.
