Terminy wiążące się z ustaniem karalności wykroczenia skarbowego są zróżnicowane. W zależności od kategorii popełnionego czynu, ustawodawca różnicuje czas potrzebny do tego, aby sprawcę można było ukarać. Instytucja przedawnienia karalności wykroczenia skarbowego jest analogiczna do instytucji przedawnienia przestępstwa skarbowego (określonej w treści art. 44 KKS).
Jak stanowi art. 51 KKS, karalność wykroczenia skarbowego ustaje zasadniczo, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok. Pamiętajmy jednak, że karalność przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej ustaje także wówczas, gdy nastąpiło przedawnienie tej należności. W takim wypadku, jeżeli dokonanie przestępstwa skarbowego zależy od nastąpienia określonego w kodeksie skutku, bieg przedawnienia rozpoczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił.
Jeżeli w okresie przewidzianym powyżej wszczęto postępowanie przeciwko sprawcy, karalność popełnionego przez niego wykroczenia skarbowego ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu. Dodatkowo orzeczona kara lub środek karny w postaci przepadku przedmiotów, czy ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów nie podlegają wykonaniu, jeżeli od daty uprawomocnienia się orzeczenia upłynęły 3 lata. Pamiętajmy także, że środka zabezpieczającego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów nie można wykonać, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia upłynęły 3 lata.
Orzeczenie kary lub środka karnego wymienionego w art. 47 § 2 pkt 2 i 3 (przepadek przedmiotów, ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów) uważa się za niebyłe z upływem 2 lat od wykonania, darowania albo przedawnienia ich wykonania, chyba że Kodeks stanowi inaczej. W razie odstąpienia od wymierzenia kary lub środka karnego, zatarcie skazania następuje z upływem roku od wydania prawomocnego orzeczenia. Jeżeli ukarany po rozpoczęciu, lecz przed upływem powyższego okresu ponownie popełnił przestępstwo skarbowe, wykroczenie skarbowe, przestępstwo lub wykroczenie, za które orzeczono karę lub środek karny lub w razie odstąpienia od ich wymierzenia, dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skazań. Z kolei nałożenie kary grzywny w drodze mandatu karnego uważa się za niebyłe z upływem roku od uiszczenia lub ściągnięcia tej grzywny albo od przedawnienia jej wykonania.
