W wyroku z dnia 3 czerwca 2008 roku TK orzekł, iż:
- art. 130a ust. 10 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym w zakresie, w jakim dopuszcza odjęcie prawa własności pojazdu bez prawomocnego orzeczenia sądu, jest niezgodny z art. 46, art. 21 ust. 1, art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz z art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
- art. 130a ust. 11 pkt 3 ustawy powołanej w punkcie 1 jest niezgodny z art. 64 ust. 3 Konstytucji,
- § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 sierpnia 2002 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 134, poz. 1133, z późn. zm.) jest niezgodny z art. 130a ust. 11 pkt 3 ustawy powołanej w punkcie 1 oraz z art. 92 ust. 1 i art. 46 Konstytucji.
Trybunał orzekł niekonstytucyjność art. 130a ust. 11 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908, z późn. zm.), bowiem w jego ocenie niezgodne z ustawą zasadniczą jest formułowanie upoważnień ustawowych do uregulowania w drodze aktów wykonawczych kwestii związanych z ograniczeniem prawa własności. Według Trybunału przekazanie organowi administracji publicznej wyłącznej kompetencji sądu do orzekania o przepadku rzeczy jest sprzeczne z art. 46 Konstytucji, w konsekwencji czego Trybunał orzekł, że przepis § 8 ust. 1 rozporządzenia regulując kwestie zastrzeżone dla materii ustawowej jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji oraz z art. 130 ust. 11 pkt 3 ustawy prawa o ruchu drogowym.
Przepisy projektu – w powiadomieniu kierowanym do właściciela pojazdu dotyczym usunięcia pojazdu wprowadzają pouczenie, o kosztach związanych z usuwaniem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu powstałych od momentu wydania dyspozycji jego usunięcia do zakończenia postępowania. Koszty te ponosić będzie osoba będąca właścicielem tego pojazdu w dniu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu, a jeżeli w chwili usunięcia pojazd znajdował się we władaniu osoby dysponującej nim na podstawie innego tytułu prawnego niż własność, osoba ta będzie zobowiązana solidarnie do pokrycia tych kosztów. Zatem, nie chodzi tu o obowiązek wskazania właścicielowi konkretnej kwoty, którą będzie zobligowany zapłacić za usunięcie i parkowanie, tylko o poinformowanie go, że koszty za te czynności będzie zobligowany pokryć.
Wprowadzono regulację zgodnie z którą – dowód opłaty za usunięcie i parkowanie będzie sprawdzany wraz z zezwoleniem na odbiór pojazdu bezpośrednio przy odbiorze pojazdu – na parkingu. Dotychczas dowód opłaty był warunkiem wydania zezwolenia, a tym samym był sprawdzany przez podmiot wydający dyspozycję usunięcia i zwrotu pojazdu – np. Policję. Umożliwi to uiszczanie płatności bezpośrednio na parkingu. Warto podkreślić, iż taka praktyka jest obecnie stosowana w niektórych rejonach kraju. Dodano także przepis, który spowoduje, że w przypadku, gdy prowadzący parking opóźni się w wysłaniu powiadomienia o nieodebranym pojeździe, to za okres opóźnienia nie będzie mógł żądać wynagrodzenia za parkowanie.
