Warto pamiętać o tym, że uczeń jest konsumentem. Zgodnie z obowiązującymi przepisami – dzieci poniżej 13 roku życia w ogóle nie powinny samodzielnie kupować. Więcej możliwości mają nastolatki – zgodna z prawem jest bowiem sprzedaż dzieciom między 13. a 18. rokiem życia jedynie rzeczy, które dotyczą drobnych bieżących spraw życia codziennego. Oznacza to, że dorośli mogą sprzedawać nastolatkom gazety, żywność, napoje, artykuły papiernicze. Jeśli więc dwunastolatek będzie chciał bez obecności rodzica kupić odtwarzacz mp3, sprzedawca powinien odmówić. Niestety jak pokazują doświadczanie UOKiK oraz badania właśnie tej grupy wiekowej – w praktyce jest inaczej. Dzieci dysponując określonym budżetem bardzo często dokonują zakupów na niewielką kwotę np. same wybierają zeszyty, batony, kanapki, itp. Nastolatki także bez towarzystwa osoby dorosłej bardzo często zawierają umowy kupna-sprzedaży nie zawsze mając świadomość ograniczeń prawnych. Warto wiedzieć, że jeżeli mimo ograniczeń prawnych transakcja z udziałem dziecka lub nastolatka dojdzie do skutku, rodzic się na nią nie zgadza, ma prawo żądać jej unieważnienia i zwrotu pieniędzy. W myśl przepisów taka umowa nie jest ważna.
Należy pamiętać także o tym, aby oglądać produkty i czytać etykiety. Plastelina, farbki, kleje, nadruki na koszulkach mogą zawierać niebezpieczne dla zdrowia substancje. Zbyt duże stężenie metali ciężkich — ołowiu czy chromu — może być przyczyną wielu chorób. Uczulać mogą również niektóre substancje chemiczne, np. ftalany obecne w składzie części plastikowych. W związku z powyższym należy zwracać szczególną uwagę na skład kupowanych produktów oraz na ich termin ważności. Warto przypomnieć, iż od dnia 1 maja 2009 roku obowiązuje zakaz importowania produktów zawierających więcej niż 0,1 mg biocydu fumaranu dimetylu (DMF) — impregnatu używanego do konserwacji obuwia czy wyrobów ze skóry. Inne impregnaty, np. silica żel, są dopuszczalne. Ponadto szczególną uwagę należy zwrócić kupując ubrania dla dzieci. Sprawdzać należy, czy ozdobne elementy są przymocowane w sposób trwały i dziecko nie będzie w stanie ich odłączyć – dotyczy to dzieci do lat 3. Zagrożenie dla dzieci mogą stwarzać także sznurki ściągające zastosowane przy odzieży.
Kupując świadomie należy również zwracać uwagę na oznakowanie niektórych produktów przeznaczonych dla dzieci. Pojawiający się na określonych wyrobach znak CE nie jest potwierdzeniem wyprodukowania na terenie Unii Europejskiej – o czym przekonanych jest błędnie wielu konsumentów. Znak CE, który można znaleźć m.in. na zabawkach, komputerach, radiach, telewizorach, lampach, kaskach rowerowych – oznacza, że produkt spełnia specjalne, przewidziane prawem wymogi. Warto pamiętać, że inne oznaczenia, np. rekomendacje instytutów, certyfikaty, są dobrowolne.
Wycieczkę z dzieckiem do sklepu po przybory szkolne można porównać z szałem wyprzedaży posezonowych. Warto mieć oczy dookoła głowy i upewnić się, czy napis: „Plecak i piórnik gratis” to rzeczywiście okazja. Zdarza się, że za „gratis” będziemy musieli zapłacić. Aby tego uniknąć, najlepiej przeliczyć cenę każdego produktu w zestawie i porównać z ceną kompletu. Może się okazać, że zapłacilibyśmy mniej za zakup plecaka i zeszytu osobno. Praktyki polegające na wprowadzaniu w błąd konsumentów, co do wysokości ceny zestawów promocyjnych są niezgodne z prawem.
Zdarza się również, iż zakupiliśmy inny zestaw podręczników przez pomyłkę. Może się również okazać, że koszulka na w-f ja za mała, a plecak się dziecku nie podoba. Co wtedy zrobić? Niestety, zwrot rzeczy, które nie mają wad zależą tylko od dobrej woli sprzedawcy. Dotyczy to również wymiany produktu. Jeżeli jednak produkt ma wady, mamy prawo do reklamacji. Należy ją złożyć na piśmie u sprzedawcy. Można to zrobić w ciągu dwóch lat od dnia zakupu, jednak nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od wykrycia wady. Jeżeli termin ten zostanie przekroczony, to stracimy przysługujące nam uprawnienia.
Jeśli dziecko bez zgody rodzica kupiło produkt, a sprzedawca nie chce zwrócić pieniędzy, odmawia przyjęcia reklamacji wadliwej rzeczy można liczyć na bezpłatną pomoc miejskich lub powiatowych rzeczników konsumentów. Prowadzą oni także zajęcia edukacyjne informujące dzieci oraz sprzedawców o przysługujących im prawach i obowiązkach. Ponadto, bezpłatne porady udzielane są pod numerem infolinii 800 800 008 przez Stowarzyszenie Konsumentów Polskich.
