Kiedy urzędnik może zostać przeniesiony do pracy w innej miejscowości
Unormowanie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych nie wskazuje przesłanek uzasadniających przeniesienie urzędnika państwowego do pracy w innej miejscowości. W literaturze przedmiotu wskazuje się jednak, że przeniesienie może wynikać z wyjątkowych kwalifikacji i uprawnień danego urzędnika (księgowy, legislator, audytor wewnętrzny, osoba mająca poświadczenie bezpieczeństwa), gdy zasoby kadrowe są niewystarczające do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania urzędu. Przeniesienie urzędnika państwowego nie może jednak negatywnie wpływać na organizację i sposób funkcjonowania urzędu, z którego ma być przeniesiony, a zatem przeniesienie nie może być dokonywane z przyczyn dyscyplinarnych czy politycznych (por. M. Mazuryk, Komentarz do art. 26 ustawy o pracownikach urzędów państwowych, (w:) Ustawa o pracownikach urzędów państwowych. Komentarz, pod red M. Mazuryka, Wolters Kluwer 2012).
Świadczenia, które przysługują przeniesionemu urzędnikowi państwowemu
Ustawa o pracownikach urzędów państwowych w art. 26 ust. 2 ogólnie określa, że pracownikowi przeniesionemu przysługują zwrot kosztów przeniesienia, diety, zwrot kosztów podróży oraz inne świadczenia. Szczegółowy katalog świadczeń zawarto z kolei w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2002 roku w sprawie wysokości i warunków wypłacania świadczeń urzędnikom państwowym przeniesionym do pracy w innej miejscowości. W §1 Rozporządzenia wyszczególniono, że urzędnikowi państwowemu, przeniesionemu do innej miejscowości należy się wypłata następujących świadczeń:
- zwrotu kosztów podróży urzędnika państwowego i członków jego rodziny,
- diet dla urzędnika państwowego i członków jego rodziny,
- zwrotu kosztów przewozu urządzenia domowego,
- ryczałtu z tytułu przeniesienia,
- zwrotu kosztów zakwaterowania,
- dodatku za rozłąkę,
- zwrotu kosztów przejazdu urzędnika państwowego, raz w miesiącu, środkiem transportu określonym przez kierownika urzędu, do miejsca stałego zamieszkania i z powrotem, w celu odwiedzenia rodziny.
Kto wypłaca świadczenia z tytułu przeniesienia
Rozporządzenie precyzyjnie wskazało, jaki podmiot zobowiązany jest do wypłaty świadczeń z tytułu przeniesienia do pracy w innej miejscowości. Zgodnie z normą §2 Rozporządzenia świadczenia te wypłaca urząd, do którego urzędnik państwowy został przeniesiony.
Warunki wypłacania świadczeń
Zwrot kosztów podróży oraz wypłata urzędnikowi diety za czas przejazdu i pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania następuje w wysokości i na warunkach określonych w przepisach w sprawie szczegółowych zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Zwrot kosztów podróży członków rodziny urzędnika następuje w wysokości i na warunkach określonych dla tego urzędnika. Dieta za czas przejazdu i za pierwszą dobę pobytu w nowym miejscu zamieszkania dla członka rodziny urzędnika wynosi 75% diety przysługującej urzędnikowi. Wypłata diet dla członków rodziny urzędnika następuje na warunkach określonych dla tego urzędnika.
Urzędnikowi przeniesionemu do pracy w innej miejscowości i nieprzesiedlającemu się, jeżeli jest możliwy codzienny dojazd do urzędu, do którego nastąpiło przeniesienie, zwraca się koszt biletu miesięcznego na dojazd publicznym środkiem transportu.
Koszty jednorazowego przewozu urządzenia domowego (opakowania, prac załadunkowych i wyładunkowych, transportu) zwraca się na podstawie przedstawionych rachunków.
Ryczałt z tytułu przeniesienia wypłaca się urzędnikowi przesiedlającemu się bez rodziny w wysokości 50%, a urzędnikowi przesiedlającemu się wraz z rodziną w wysokości 100% jednomiesięcznego wynagrodzenia przysługującego za miesiąc, w którym nastąpiło przesiedlenie, obliczonego jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. W razie przeniesienia obojga małżonków będących urzędnikami, którzy w związku z przeniesieniem przesiedlają się do tej samej miejscowości, wypłaca się tylko jeden ryczałt z tytułu przeniesienia w wysokości 100% jednomiesięcznego wynagrodzenia małżonka pobierającego wynagrodzenie wyższe, obliczonego jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy.
Koszty wynajmu samodzielnego lokalu mieszkalnego zwraca się urzędnikowi na podstawie udokumentowanych rachunków w pełnej wysokości, nieprzekraczającej jednak kwoty najniższego wynagrodzenia za pracę pracowników, określonego w odrębnych przepisach, chyba że urząd zapewnił urzędnikowi zakwaterowanie w samodzielnym lokalu mieszkalnym na warunkach uzgodnionych przed przeniesieniem.
Wysokość dodatku za rozłąkę dla urzędnika, przesiedlającemu się wraz z rodziną, któremu urząd nie zapewnił samodzielnego lokalu mieszkalnego, a jedynie pomieszczenie zastępcze do zamieszkania bez rodziny, do czasu wynajmu lub zapewnienia samodzielnego lokalu mieszkalnego, określa się w ten sposób, że za każdy dzień rozłąki wynosi on 95% stawki diety określonej w przepisach w sprawie szczegółowych zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. Stawkę dodatku zaokrągla się do 1 grosza w górę.
Przy obliczaniu wysokości dodatku za rozłąkę nie uwzględnia się:
- nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy,
- zwolnień od pracy bez prawa do wynagrodzenia lub do zasiłku,
- urlopu wypoczynkowego i bezpłatnego,
- delegowania do stałego miejsca zamieszkania,
- podróży służbowej, z tytułu której urzędnik otrzymywał diety w pełnej wysokości,
- pobytu u rodziny w miejscu stałego zamieszkania w ramach odwiedzin,
- pobytu w szpitalu.
Niezależnie od pobieranego dodatku za rozłąkę urzędnikowi zwraca się koszty przejazdu. Jeżeli urzędnik nie stawił się do pracy w ustalonym terminie bez uzasadnionej przyczyny, zwrotu kosztów przejazdu nie wypłaca się.
Podstawa prawna:
Art. 26 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych.
§1, §2, §3, §4, §5, §6, §7, §8, §9, §10 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2002 roku w sprawie wysokości i warunków wypłacania świadczeń urzędnikom państwowym przeniesionym do pracy w innej miejscowości.
Literatura:
Ustawa o pracownikach urzędów państwowych. Komentarz, pod red M. Mazuryk, Wolters Kluwer 2012.
