Zgodnie z zaproponowaną nowelizacją w Kodeksie karnym miałby zostać wprowadzony art. 160 a – zgodnie, z którym:
§1. Kto doprowadza do zapłodnienia ludzkiej komórki jajowej poza organizmem matki (in vitro) podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§2. Kto dokonuje eksperymentów na embrionach powstałych w warunkach opisanych w par 1 podlega karze pozbawienia wolności nie krótszej niż 5 albo karze 25 lat pozbawienia wolności.
§3. Kto uprawia handel embrionami powstałymi w sposób opisany w par 1 podlega karze pozbawienia wolności nie krótszej niż 3 lata.
Autorzy projektu uzasadniają, iż potrzeba wydania ustawy wynika z obecnego stanu rzeczy, w którym brak zakazu tworzenia ludzkich zarodków poza organizmem matki jest źródłem wielu bulwersujących nadużyć moralnych, a celem wydania ustawy jest uregulowanie tej materii przez całkowity zakaz popełniania czynów, które godzą w godność ludzką i naruszają prawa człowieka. Według autorów projektu każdy człowiek ma prawo do tego, aby do jego poczęcia doszło w organizmie matki. Znajdowanie się organizmu ludzkiego w fazie embrionalnej poza dałem matki stanowi dla niego zawsze bezpośrednie zagrożenie życia. Tak jest wówczas, gdy do powstania danego embrionu nie doszło jedynie z myślą o bezpośrednim umieszczeniu w organizmie matki i poddawany on jest zamrożeniu. Ale również wtedy, gdy niedojście do umieszczenia zarodka w organizmie matki wynika ze zmiany jej decyzji, co do macierzyństwa, czy we wszelkich tych wypadkach, w których nie może do tego dojść mimo jej woli – z jakichś powodów obiektywnych. Każdorazowo godność takich zarodków jest naruszona w sposób fundamentalny przez to, że znajdują się w warunkach stanowiących bezpośrednie zagrożenie dla życia. Zachodzi, więc tu pełna analogia z wszelkimi innymi naruszeniami prawa do życia.
Jak z tego wynika – według autorów projektu – to przyrodzona godność ludzka domaga się całkowitego zakazu procedur zapłodnienia in vitro. Oczekiwane skutki społeczne to wzrost świadomości konieczności przestrzegania podstawowych praw człowieka. Konsekwencją tak określonych uwarunkowań moralno – prawnych jest propozycja umieszczenia nowego przepisu po art. 160 Kodeksu karnego w rozdziale XIX. Ze względu na rodzaj chronionego dobra i podobieństwo sytuacji zagrożenia, zaproponowana sankcja jest identyczna z tą, którą zawiera tenże art 160 kk. § 2 i § 3 proponowanych przepisów penalizują podejmowanie w stosunku do embrionów ludzkich in vitro czynów jeszcze bardziej nagannych moralnie. Sankcje w tych wypadkach zostały określone przez podobieństwo do czynów najbardziej podobnych, których zakazy znajdują się w kodeksie karnym. Chodzi odpowiednio o art. 123 § 2 kk i 253 § 1 kk.
Projekt nie zyskał akceptacji ministerstwa sprawiedliwości w osobie zastępcy Prokuratora Generalnego. Prokurator Jerzy Szymański napisał w opinii między innymi, że „zapłodnienie in vitro ma na celu spowodowanie poczęcia dziecka(…) w społeczeństwie dominuje przekonanie o dopuszczalności tej metody jako wynikającego z postępu medycyny sposobu na uzyskanie rodzicielstwa przez osoby , które z przyczyn zdrowotnych nie mogą posiadać dziecka w drodze naturalnej.”. Negatywnie zaopiniował projekt również Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej Konstanty Radziwiłł, który stwierdził m.in., że: „(…) Przedstawiony projekt ustawy należy zaopiniować negatywnie.(…) w społecznej dyskusji na temat in vitro przeważa pogląd, że sprzeciw wobec stosowania tej metody ma charakter światopoglądowy(..) stąd regulowanie stosowania tej metody przez jej penalizację nie wydaje się właściwe(..)Kwestię dokonywania eksperymentów z udziałem człowieka w stadium embrionalnym reguluje Kodeks Etyki Lekarskiej, natomiast ustawa z dn. 1 lipca 2005 o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek zawiera przepisy karne dotyczące handlu komórkami i tkankami.(…)”.
