Ważnymi składnikami infrastruktury krytycznej są m.in. systemy: zaopatrzenia w energię i paliwa, łączności i sieci teleinformatycznych, finansowe, zaopatrzenia w żywność i wodę, ochrony zdrowia, transportowe i komunikacyjne, ratownicze, zapewniające ciągłość działania administracji publicznej. Ochrona infrastruktury krytycznej jest, więc zespołem przedsięwzięć organizacyjnych realizowanych w celu zapewnienia funkcjonowania lub szybkiego jej odtworzenia na wypadek zagrożeń, w tym awarii, ataków oraz innych zdarzeń zakłócających jej prawidłowe funkcjonowanie.
Zgodnie z przepisami przyjętego projektu nowa będzie również definicja sytuacji krytycznej. Zaistnienie takiej sytuacji będzie zależeć wyłącznie od wystąpienia zagrożenia wpływającego negatywnie na poziom bezpieczeństwa ludzi lub środowiska w stopniu powodującym ograniczenia w działaniu właściwych organów administracji publicznej. Uproszczono definicję planowania cywilnego, a wynikające z niego działania dotyczą przygotowania planów zarządzania kryzysowego, obejmującego wszystkie fazy procesu, oraz dodaniu zadań umożliwiających przygotowanie i utrzymywanie przewidzianych w tym planie sił i środków, które zostaną użyte w sytuacjach kryzysowych. Odpowiedzialnymi za opracowanie i uzgodnienie planów zarządzania kryzysowego będą ministrowie i kierownicy urzędów centralnych.
W projekcie nowelizacji zmieniono nazewnictwo. Wprowadzono „Krajowy Plan Zarządzania Kryzysowego”, a w miejsce „planów reagowania kryzysowego” wprowadzono „plany zarządzania kryzysowego”, które będą przygotowywane na poziomie województwa, powiatu i gminy. Plany te powinny być opracowywane i aktualizowane w cyklu dwuletnim. Przygotowanie „Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego” ma być poprzedzone Raportem o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego. Koordynatorem tego dokumentu będzie dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa, a w części dotyczącej zagrożeń o charakterze terrorystycznym – szef Agencji Bezpieczeństwa Narodowego.
Będzie również opracowywany „Narodowy program ochrony infrastruktury krytycznej”, w którym wyodrębnione zostaną kluczowe dla bezpieczeństwa państwa obiekty, urządzenia i instalacje. Narodowy program, przygotowywany przez dyrektora Rządowego Centrum Bezpieczeństwa we współpracy z ministrami i kierownikami urzędów centralnych odpowiedzialnych za kluczowe systemy, będzie akceptowała Rada Ministrów. Doprecyzowano zasady współpracy organów administracji publicznej z właścicielami oraz posiadaczami samoistnymi i zależnymi infrastruktury krytycznej, powierzając im obowiązek ochrony tej infrastruktury oraz wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za utrzymywanie kontaktów z administracją publiczną.
Ponadto należy nadmienić, że zostaną utworzone powiatowe centra zarządzania kryzysowego. Organizację, tryb pracy, sposób całodobowego alarmowania członków centrów oraz sposób przebiegu informacji w sytuacjach kryzysowych będzie określał starosta. W budżetach jednostek samorządu terytorialnego zostanie utworzona rezerwa celowa na realizację tych zadań w wysokości nie mniejszej niż 0,5 proc. wydatków budżetu tej jednostki, pomniejszonych o wydatki inwestycyjne, wydatki na wynagrodzenia i pochodne oraz wydatki na obsługę długu.
