Spis treści
Katalog kar i okoliczności objęte odpowiedzialnością porządkową
Według art. 108 § 1 k.p. za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy pracodawca może stosować:
- karę upomnienia,
- karę nagany.
Za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy pracodawca może oprócz kary upomnienia i kary nagany stosować także karę pieniężną (por art. 108 § 2 k.p.).
Uwaga!
Jeśli chcesz szybko i poprawnie przygotować Oświadczenie pracodawcy o wymierzeniu pracownikowi kary porządkowej przejdź do formularza »
Wysokość kary pieniężnej
W myśl art. 108 § 3 k.p. kara pieniężna za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń:
- sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych;
- sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne;
- udzielonych pracownikowi zaliczek pieniężnych.
Wpływy z kar pieniężnych przeznacza się na poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 108 § 4 k.p.).
Warunki zastosowania kary
Kara nie może być zastosowana po upływie 2 tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia (art. 109 § 1 k.p.). Kara może być zastosowana tylko po uprzednim wysłuchaniu pracownika (art. 109 § 2 k.p.). Jeżeli z powodu nieobecności w zakładzie pracy pracownik nie może być wysłuchany, bieg dwutygodniowego terminu, o którym mowa wyżej, nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia stawienia się pracownika w pracy (por. art. 109 § 3 k.p.).
Wymiar kary
Przy stosowaniu kary bierze się w szczególności pod uwagę rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych, stopień winy pracownika oraz jego dotychczasowy stosunek do pracy (por. art. 111 k.p.).
Konieczność poinformowania pracownika
O zastosowanej karze pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie, wskazując rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych i datę dopuszczenia się przez pracownika tego naruszenia. Pracodawca winien poinformować go również o prawie zgłoszenia sprzeciwu i terminie jego wniesienia. Odpis zawiadomienia składa się do akt osobowych pracownika (por. art. 110 k.p.).
Uwaga!
Jeśli chcesz szybko i poprawnie przygotować Sprzeciw pracownika od nałożonej kary
przejdź do formularza »
Sprzeciw i odwołanie do sądu
Jeżeli zastosowanie kary nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa, pracownik może w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu wnieść sprzeciw. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje pracodawca po rozpatrzeniu stanowiska reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej. Jeżeli pracodawca nie odrzucił sprzeciwu w ciągu 14 dni od dnia jego wniesienia, jest to równoznaczne z jego uwzględnieniem (por. art. 112 § 1 k.p.).
Pracownik, który wniósł sprzeciw, może w ciągu 14 dni od dnia zawiadomienia o odrzuceniu tego sprzeciwu wystąpić do sądu pracy o uchylenie zastosowanej wobec niego kary (por. art. 112 § 2 k.p.).
Zatarcie
Karę uważa się za niebyłą, a odpis zawiadomienia o ukaraniu usuwa się z akt osobowych pracownika po roku nienagannej pracy. Pracodawca może z własnej inicjatywy lub na wniosek reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej uznać karę za niebyłą przed upływem tego terminu (por. art. 113 § 1 k.p.). Pracodawca winien usunąć odpis z akt osobowych pracownika również w razie uwzględnienia sprzeciwu pracownika, a także wtedy gdy sąd pracy wydał orzeczenie o uchyleniu zastosowanej kary (por. art. 113 § 2 k.p.).
Podstawa prawna:
Art. 108, 109, 110, 111, 112 § 1, 112 § 2, 113 Ustawy z dnia 26 czerwca 1964 r. – Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 1998 r., nr 21, poz. 94 ze zm.).
