Zakwestionowany przepis różnicuje i dzieli zatrudnionych w stoczni mężczyzn emerytów na dwie grupy:
- na pracowników poniżej 65 lat
- na pracowników powyżej wskazanego wieku.
W stosunku do kobiet podział ten nastąpił przy przyjęciu granicy wieku 60 lat. Pracowników emerytów poniżej 65 lat i pracownice emerytki poniżej 60 lat ustawodawca objął programem dobrowolnych odejść – a co za tym idzie – dał im prawo do złożenia oferty rozwiązania stosunku pracy w zamian za wypłatę jednorazowego odszkodowania pieniężnego, natomiast pracowników – emerytów, którzy przekroczyli odpowiednio 60 i 65 rok życia pozbawił wskazanego uprawnienia. Takie różnicowanie grup pracowniczych według sądu pytającego budzi wątpliwości co do ich zgodności z konstytucyjnymi zasadami równości i sprawiedliwości społecznej.
Zdaniem sądu pytającego kwestionowana regulacja stanowi więc przejaw nierównego traktowania przez władzę ustawodawczą takich samych osób w identycznych okolicznościach, a jednocześnie jest wyrazem dyskryminacji pracowników ze względu na wiek. Przyznaje bowiem korzystniejsze uprawnienia osobom o takich samych właściwościach tylko dlatego, że są młodsi, a tym samym uprzywilejowuje młodszych kosztem starszych, co narusza konstytucyjną zasadę równego traktowania.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 114 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego jest niezgodny z art. 32 ust. 1 i 2 konstytucji.
Zakwestionowany przepis stanowił część szerszej regulacji określającej zasady ochrony praw pracowników stoczni objętych postępowaniem kompensacyjnym. W ramach ochrony praw pracowniczych, ustawodawca przyznał pracownikom zatrudnionym w stoczniach prawo do jednorazowego odszkodowania pieniężnego, w zamian za dobrowolne rozwiązanie stosunku pracy. Kryteria nabycia prawa do odszkodowania określa art. 114 ustawy. Zakwestionowany art. 114 ust. 2 pkt 4 ustawy przewiduje, że odszkodowanie nie przysługuje m.in. pracownikom posiadającym prawomocne orzeczenie stwierdzające nabycie uprawnień do emerytury, którzy osiągnęli wiek wynoszący 65 lat dla mężczyzn i 60 lat dla kobiet. Natomiast odszkodowanie przyznano pracownikom mającym prawomocne orzeczenie stwierdzające nabycie uprawnień do emerytury, którzy wskazanego w tym przepisie wieku nie ukończyli. Dochodzi zatem do odmiennego traktowania podmiotów podobnych.
Trybunał Konstytucyjny uznał, że jednorazowe odszkodowanie pieniężne określone w przepisach ustawy o postępowaniu kompensacyjnym ma charakter szczególnego rodzaju odprawy pieniężnej. Uzależnienie wysokości odszkodowania od ogólnego okresu zatrudnienia w stoczni wskazuje, że stanowi ono również "premię za lojalność". Celem odszkodowania jest bowiem nie tylko zapewnienie środków na utrzymanie po utracie zatrudnienia, ale także gratyfikacja za długoletnią pracę na rzecz przemysłu stoczniowego.
Problem konstytucyjny polegał w niniejszej sprawie na rozstrzygnięciu, czy dopuszczalne jest zróżnicowanie przyznania tego szczególnego uprawnienia od osiągnięcia wieku przez pracowników. Wiek ten ustawodawca określił analogicznie, jak w przypadku ogólnych przepisów emerytalnych. Tym samym ustawodawca przewidział dwie grupy pracowników mających już określone prawo do emerytury: przed i po ukończeniu 65 lat przez mężczyzn i 60 lat przez kobiety. Po przekroczeniu tego wieku, pracownicy tracili prawo do uzyskania odszkodowania, za dobrowolną rezygnację z pozostawania w stosunku pracy w stoczni.
Trybunał Konstytucyjny uznał zakwestionowany przepis za prowadzący do nierówności i dyskryminujący pracowników z punktu widzenia wieku. Sytuacja prawna tych grup pracowników stoczni jest podobna. Zbliżone są również konsekwencje utraty miejsca pracy, co uzasadnia konieczność ich równego traktowania. Dodatkowo Trybunał stwierdził, że kwestionowany przepis wprowadza regulację niesprawiedliwą, gdyż zróżnicowanie przewidziane przez ustawodawcę nie realizuje żadnego celu polegającego na uzasadnionej ochronie norm lub wartości konstytucyjnych. Ustawodawca pozbawił faktycznie prawa do "premii za lojalność" tych pracowników, którzy najdłużej pracowali w stoczni, a zatem osoby, które powinny świadczenie to otrzymać. Mając powyższe na uwadze, Trybunał uznał, że art. 114 ust. 2 pkt 4 ustawy o postępowaniu kompensacyjnym narusza zasadę równego traktowania oraz zakaz dyskryminacji ze względu na wiek.
