Przykładowo, spółka zatrudniająca pracowników świadczących pracę m.in. w niedziele i święta może w określonych przypadkach skorzystać z usług agencji pracy tymczasowej. Pytanie, czy pracownikami tymczasowymi w takim przypadku mogą być pracownicy zatrudnieni równocześnie w spółce?
Przepisy prawa pracy nie zakazują świadczenia pracy na podstawie więcej niż jednej umowy o pracę, u tego samego lub u różnych pracodawców. Należy przy tym zaznaczyć, że nawiązanie dwóch umów o pracę z tym samym i z różnymi pracodawcami oznacza dwa odrębne stosunki pracy powodujące określone uprawnienia w każdym z nich.
Podstawowymi elementami konstrukcji stosunku pracy, służącymi ochronie interesów pracownika, jest ustalenie limitów i ograniczeń w przedłużaniu dobowego, tygodniowego i rocznego czasu pracy. Zgodnie z treścią art. 129 k.p. czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. Co więcej, Kodeks pracy gwarantuje pracownikowi w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Takie unormowanie ma na celu zapewnienie możliwości zregenerowania sił oraz pozwala na efektywne łączenie pracy zawodowej z życiem prywatnym.
Czasem wolnym pracownik może jednak dysponować według swojego uznania. Może zatem wykonywać pracę na dodatkowym etacie czy w formie umowy cywilnoprawnej.
W przypadku umów z dotychczasowym pracodawcą istnieją jednak dodatkowe ograniczenia. Przede wszystkim nie zawsze dodatkowe zatrudnienie jest możliwe. Za stanowiskiem Sądu Najwyższego należy zwrócić uwagę na fakt, że z tym samym pracodawcą, w zakresie wykonywania pracy tego samego rodzaju, pracownik może pozostawać tylko w jednym stosunku pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego – Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 marca 1997, sygn. akt I PKN 43/97). Zawieranie z własnym pracownikiem dodatkowej (drugiej) umowy o pracę za normalnym wynagrodzeniem jest zatem dopuszczalne wyjątkowo, gdy chodzi o rodzaj pracy wyraźnie inny niż uzgodniony w podstawowym czasie pracy.
Inaczej wygląda sytuacja w przypadku, gdy zatrudnieni pracownicy zawierają umowy z innymi podmiotami. W takim przypadku nie zachodzi już tożsamość podmiotowa po stronie zatrudniającej. Jednakże, jeżeli w takim przypadku praca ma być świadczona na rzecz dotychczasowego pracodawcy – również istnieją dodatkowe ograniczenia.
Zasady zatrudniania pracowników tymczasowych reguluje ustawa z dnia 9 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. z 2003r., Nr 166, poz. 1608). Powyższa ustawa określa, że pracodawca użytkownik to pracodawca lub podmiot niebędący pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy wyznaczający pracownikowi skierowanemu przez agencję pracy tymczasowej zadania i kontrolujący ich wykonanie. Z kolei zgodnie z art. 4 uzpt. „Pracodawca nie może być pracodawcą użytkownikiem w stosunku do pracowników pozostających z nim w stosunku pracy.”
Tak więc, ustawa wprowadza bezpośredni zakaz zatrudniania w charakterze pracowników tymczasowych własnych pracowników. Uznać więc należy, że na gruncie ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych nie jest dopuszczalne korzystanie z usług pracowników tymczasowych w sytuacji, gdy pozostają oni również pracownikami spółki.
