Zgodnie z zakresem przedmiotowym projektowanej ustawy określa ona podmioty odpowiedzialne za ratownictwo górskie i ratownictwo na zorganizowanych terenach narciarskich, zakres ich obowiązków i uprawnień, oraz zasady finansowania ich działalności, obowiązki osób fizycznych uprawiających rekreację ruchowa, sport i turystykę w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, zadania organów administracji rządowej, jednostek samorządu terytorialnego, dyrekcji parków narodowych i krajobrazowych oraz obowiązki osób prawnych i fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie rekreacji, sportu i turystyki w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich, warunki bezpieczeństwa osób fizycznych uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich. Zgodnie z projektowanymi przepisami osoby uprawiają rekreację ruchową, sport i turystykę w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich na własne ryzyko i na własną odpowiedzialność. Mając na uwadze ochronę życia, zdrowia i mienia ustawa nakłada na te osoby pewne obowiązki, m.in.: zapoznanie się i przestrzeganie zasad korzystania z danego obszaru, obiektu lub urządzenia, przestrzegania znaków informacyjnych, nakazu i zakazu lub bezzwłoczne poinformowanie podmiotów upoważnionych do niesienia pomocy lub zarządzającego o zaistniałym wypadku lub zaginięciu osoby oraz o innych zdarzeniach nadzwyczajnych mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo osób. Za osoby małoletnie odpowiedzialność ponoszą ich prawni opiekunowie.
Przepisy zaprojektowanej ustawy dokonują rozróżnienia pomiędzy ratownictwem górskim, a organizowaniem pomocy dla osób, które uległy wypadkowi na zorganizowanych terenach narciarskich, tj. na terenach przeznaczonych przede wszystkim do uprawiania narciarstwa i snowboardingu. Zgodnie z projektowaną definicją zorganizowanymi terenami narciarskimi są ogólnie udostępnione, odpowiednio zaśnieżone lub z odpowiednio przygotowanym sztucznym podłożem, wyznaczone i oznaczone trasy narciarskie, nartostrady, pólka ćwiczebne i inne tereny i obiekty przeznaczone w szczególności do uprawiania narciarstwa oraz snowboardingu znajdujące się w szczególności przy urządzeniach linowych przeznaczonych do transportu osób.
Według zaprojektowanych przepisów, ratownictwo górskie polega na organizowaniu i udzielaniu pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach – w szczególności na skutek upadku, upadku z wysokości, uderzenia spadającym kamieniem lub lodem, zasypania lawiną, rażenia piorunem, wychłodzenia, zachorowania, w szczególności ze względu na wpływ wysokości, zabłądzenia lub utknięcia ze względu na trudności terenu oraz transportowanie zwłok z obszaru gór. Z tym, że ratownictwo górskie będzie dotyczyło tych obszarów gór, które znajdują się poza obszarem jednostek osadniczych i dróg publicznych. Działania ratownicze mają polegać m.in. na przyjęciu zgłoszenia o zdarzeniu, dotarciu na miejsce zdarzenia z wyposażeniem ratowniczym odpowiednim do warunków terenowych i rodzaju zdarzenia, udzielaniu co najmniej kwalifikowanej pierwszej pomocy, zabezpieczeniu miejsca zdarzenia, ewakuacji z miejsca stanowiącego zagrożenie dla życia i zdrowia, transporcie, osób, które uległy wypadkowi do możliwie najbliższej jednostki systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne. Ponadto w ramach ratownictwa górskiego odbywać się będzie transportowanie zwłok z obszaru gór. Niektóre z powyżej wymienionych działań ratowniczych będzie mogło być również prowadzone przy użyciu śmigłowca.
Zgodnie z art. 8 projektu ustawy – podmioty działające w ramach ratownictwa górskiego będą kierować, koordynować i bezpośrednio prowadzić działania ratownicze w górach, organizować i prowadzić szkolenia ratowników górskich, wydawać opinie o warunkach bezpieczeństwa na zorganizowanych terenach narciarskich, prowadzić działalność profilaktyczną i edukacyjną dotyczącą bezpieczeństwa w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich. Ponadto podmioty te będą uprawnione do prowadzenia ewakuacji z urządzeń linowych przeznaczonych do transportu osób, zabezpieczania imprez sportowych organizowanych na terenie gór oraz wydawania opinii dotyczących warunków bezpieczeństwa osób uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich. Będą one również uprawnione do stwierdzania zagrożeń w zakresie bezpieczeństwa osób w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich oraz występowania do zarządców tych terenów i do organizatorów imprez sportowych z wnioskiem o usunięcie stwierdzonych zagrożeń oraz udziału w działaniach ratowniczych poza obszarem gór, na wezwanie służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy.
Z chwilą stwierdzenia zagrożeń nadzwyczajnych w zakresie bezpieczeństwa osób w górach lub na zorganizowanych terenach narciarskich, w szczególności takich jak wyjątkowo gwałtowne zjawiska atmosferyczne i skutki tych zjawisk, zagrożenie lawinowe, katastrofy w ruchu powietrznym i lądowym przedstawiciele GOPR lub TOPR lub społecznych organizacji ratowniczych posiadających zgodę ministra na prowadzenie ratownictwa górskiego będą uprawnione do skierowania wniosku do zarządzającego danym obszarem, obiektem lub urządzeniem o wstrzymanie eksploatacji obiektu i urządzenia lub zamkniecie obszaru dla ruchu osób do czasu ustąpienia lub usunięcia zagrożeń nadzwyczajnych oraz do wydawania zaleceń dla osób uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich. Wniosek wydany ustnie powinien zostać potwierdzony na piśmie i powinien zawierać określenie rodzaju zagrożenia nadzwyczajnego i imię i nazwisko osoby występującej z wnioskiem. Odwołanie wstrzymania eksploatacji lub zamknięcia terenu następuje w formie pisemnej.
