Zasadniczym celem nowelizacji jest wprowadzenie instrumentów finansowych mających na celu „uatrakcyjnienie” warunków służby żołnierzy zawodowych – w kierunku zmotywowania odpowiednich kandydatów do podejmowania tego rodzaju służby, a także skłonienie już pełniących służbę żołnierzy zawodowych do długoletniego pełnienia zawodowej służby wojskowej. Ma to istotne znaczenie wobec zamiaru pełnej profesjonalizacji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w 2010 r. Biorąc powyższe pod uwagę w przepisach nowelizujących – wobec potrzeby urealnienia wysokości obecnych kwot dodatków specjalnych i służbowych wypłacanych żołnierzom zawodowym, które są określone jako pochodna nie zmienianej od lipca 2004 r. „kwoty bazowej” wynoszącej 1.400 zł – podwyższono tą kwotę do wysokości 1500 zł, tj. zbliżonej do ustalonej w ustawie budżetowej na rok 2008 stawki „kwoty bazowej”, która stanowi podstawę ustalania wynagrodzeń pracowników państwowej sfery budżetowej (1.493,42 zł). Przepisy nowelizacji zwiększają mnożniki dodatków specjalnych z tytułu służby w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, bowiem były one oceniane przez żołnierzy jako zbyt niskie – zarówno w porównaniu do innych stawek dodatków specjalnych przysługujących żołnierzom z innych tytułów, jak i do wzrastających kwot uposażeń zasadniczych. Nowe, wyższe mnożniki tego dodatku zostały podwyższone o około 6%.
Zostały również zmienione zasady ustalania dodatku za długoletnią służbę wojskową. Określenie nowego sposobu zwiększania tego dodatku żołnierzom zawodowym posiadającym staż czynnej służby wojskowej krótszy niż 15 lat, stanowi dostosowanie przepisów uposażeniowych do przyjmowanych założeń dotyczących żołnierzy kontraktowej służby wojskowej, z których wynika, że maksymalny czas pełnienia służby przez żołnierzy kontraktowej służby wojskowej wynosić będzie do 12 lat i podzielony zostanie na trzyletnie kadencje oraz żołnierze ci, otrzymywać będą uposażenia w wysokości i na zasadach dotyczących żołnierzy zawodowych. Za wprowadzeniem takiego rozwiązania przemawiały również aktualne zasady pełnienia służby przez żołnierzy zawodowych, zwłaszcza dotyczące żołnierzy pełniących tę służbę na podstawie kontraktów na pełnienie służby terminowej – w większości zawartych na okres 6 lat, podzielonych na 3‑letnie kadencje. Takie rozwiązanie ma motywować obecnie pełniących służbę żołnierzy zawodowych do zawierania kolejnych kontraktów na dalsze pełnienie zawodowej służby wojskowej. Kolejny kontrakt na stanowisku ma zagwarantować wyższe uposażenie miesięczne. Uwzględniając narastającą tendencję wypowiadania stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej przez żołnierzy zawodowych, którzy nie posiadają pełnych lub nawet żadnych uprawnień emerytalnych zaistniała potrzeba stworzenia odpowiednich zachęt finansowych, które motywować będą żołnierzy zawodowych do pozostawania w czynnej służbie wojskowej. W szczególności dotyczy to grupy ok. 27.600 oficerów i podoficerów posiadających obecnie staż służby wojskowej w przedziale od 15 lat do 29 lat, tj. w wieku od ok. 34 do 49 roku życia, a więc z punktu widzenia potrzeb Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej potencjalnie najbardziej wartościowych żołnierzy zawodowych. Dlatego też w celu motywowania tych żołnierzy zawodowych do długoletniego pozostawania w czynnej służbie wojskowej wprowadzono nowy „próg” dodatku za długoletnią służbę wojskową po 30 latach pełnienia czynnej służby wojskowej – w wysokości 30% stawki uposażenia zasadniczego otrzymywanej przez żołnierza zawodowego.
Ponadto umożliwiono doliczania do stażu służby uwzględnianego przy ustalaniu dodatku specjalnego z tytułu wykonywania bezpośredniej obsługi wojskowych statków powietrznych, okresów pobieranego przed dniem 1 lipca 2004 r. stałego dodatku za bezpośrednią obsługę statków powietrznych. Ma to na celu umożliwienie doliczania do stażu służby uwzględnianego przy przyznawaniu dodatku specjalnego z tytułu wykonywania bezpośredniej obsługi wojskowych statków powietrznych okresów pobierania dodatku za bezpośrednią obsługę statków powietrznych, który był wypłacany żołnierzom zawodowym do dnia 30 czerwca 2004 r. Dotychczasowy brak takiej normy prawnej powodował, że żołnierze zawodowi którzy przed tą datą pełnili służbę przy bezpośredniej obsłudze wojskowych statków powietrznych nawet przez przeszło dwadzieścia lat, mogli otrzymywać dodatki specjalne w nie wyższej wysokości niż żołnierze, którzy rozpoczynają pełnienie służby na stanowiskach objętych tym dodatkiem.
