Brzmienie ustalone w ust. 2 § 2 rozporządzenia wymieniało zakres zadań formacji w odniesieniu do wszystkich placówek bez wskazywania ich rodzaju. Jednakże należy podkreślić, iż taka formuła przepisu nie znajduje praktycznego uzasadnienia. Biorąc to pod uwagę, w § 1 pkt 1 projektu zaproponowano rozwiązania, uzależniające zakres zadań do rodzaju placówki, różnicując go w zależności od tego, czy dotyczy on przedstawicielstwa dyplomatycznego, urzędu konsularnego, czy też przedstawicielstw przy organizacjach międzynarodowych. Zaprojektowane przepisy wprowadzają funkcję dowódcy, którego wyznaczał będzie Szef Biura Ochrony Rządu spośród funkcjonariuszy realizujących zadania służbowe w polskich przedstawicielstwach zagranicznych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Będzie on zapewniał współdziałanie podległych mu funkcjonariuszy z kierownikiem placówki, co przyczyni się do sprawnej realizacji obowiązków służbowych.
Zaproponowana zmiana rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji nadaje także nowe brzmienie § 3. Wskazana regulacja doprecyzowuje normę wyrażoną w art. 11 pkt 1 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu, która zakłada, iż formacja bierze udział nie tylko w realizowaniu ochrony, ale także w jej planowaniu. W konsekwencji przywołany obowiązek został przydany komórce organizacyjnej Biura Ochrony Rządu właściwej do spraw ochrony placówek. Dodatkowo zaproponowano, aby Dyrektor generalny służby zagranicznej informował ministra właściwego do spraw wewnętrznych i Szefa Biura Ochrony Rządu o uznaniu placówki za placówkę wysokiego stopnia zagrożenia wskazując jednocześnie okoliczności uzasadniające takie uznanie z jednoczesnym wskazaniem środków finansowych na pokrycie kosztów rzeczowych i osobowych. Wzmiankowany zabieg legislacyjny koresponduje z brzmieniem art. 6 ust. 1 ustawy o Biurze Ochrony Rządu, który to przepis wyraźnie wskazuje, iż Szef BOR podlega ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
Równocześnie wymaga podkreślenia, iż dotychczasowa treść § 4 przepisu uzależniała delegowanie do wykonywania zadań poza granice Rzeczypospolitej Polskiej od wyrażenia pisemnej zgody przez funkcjonariusza. Taki kształt regulacji tworzył trudną do zaakceptowania sytuację, w której wykonywanie ustawowych zadań w ramach jednolitej formacji było poddawane woli podwładnych, a nie przełożonych. Dodatkowo można także wskazać, iż wykonywanie pozostałych zadań, określonych w art. 2 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu nie zostało obwarowane zgodą funkcjonariuszy realizujących te zadania. Dlatego też zaproponowany kształt § 4 rozporządzenia ma na celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania formacji.
Uchylono dotychczasowy § 6 regulujący podległość funkcjonariuszy formacji w okresie oddelegowania, kierownikowi placówki lub osobie przez niego upoważnionej. W § 10 projektu wskazano, że Ministerstwo Spraw Zagranicznych jest odpowiedzialne za zapewnienie funkcjonariuszom Biura Ochrony Rządu oddelegowanym do ochrony placówki zagranicznej zakwaterowania zgodnie ze standardami lokalu gościnnego o podwyższonym standardzie na terenie placówki lub najbliżej okolicy odpowiednie do warunków klimatycznych w państwie przyjmującym. Jednocześnie określono, że Ministerstwo Spraw Zagranicznych pokrywać będzie koszty zakwaterowania funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu. Zagwarantowanie funkcjonariuszom podstawowych warunków bytowych przyczyni się do efektywnego wykonywania przez nich zadań ustawowych.
