Przedmiotowe zmiany wprowadzane niniejszą nowelizacją dotyczą dwóch aspektów. Pierwszy z nich dotyczy przekazania spraw związanych z prowadzeniem centralnej ewidencji pojazdów i centralnej ewidencji kierowców do kompetencji ministra właściwego do spraw wewnętrznych. W obowiązującym kształcie ustawy kwestie te należały do ministra kierującego działem administracji rządowej – administracja publiczna oraz. Natomiast drugi wprowadza mechanizmów związanych z dochodzeniem należnych opłat ewidencyjnych – poprzez dodanie zapisów o stosowaniu odsetek od nieterminowo regulowanych i przekazywanych opłat ewidencyjnych.
Na mocy niniejszej nowelizacji, prowadzenie centralnej ewidencji pojazdów i centralnej ewidencji kierowców będzie włączone do kompetencji ministra kierującego działem administracji rządowej – sprawy wewnętrzne. Zastosowanie takiego rozwiązania ma na celu uporządkowanie przepisów dotyczących prowadzenia ewidencji. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w swych kompetencjach upoważniony jest m.in. do prowadzenia innych ewidencji, np.: ludności czy paszportowej. Pozostawienie centralnej ewidencji pojazdów i centralnej ewidencji kierowców w gestii ministra kierującego działem – administracja publiczna stanowiło w tym zakresie wyjątek, nie znajdujący merytorycznego uzasadnienia. Zmiany w powyższym zakresie dotyczą artykułów regulujących funkcjonowanie centralnej ewidencji pojazdów oraz centralnej ewidencji kierowców.
Dodane do ustawy przepisy mają na celu skuteczne umożliwienie egzekwowania od zobowiązanych organów i podmiotów obowiązku przekazywania na rachunek Funduszu pobranych lub należnych opłat ewidencyjnych. Opłata ewidencyjna jest uiszczana w przypadkach określonych przepisami ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz innych ustaw szczególnych. Organy i podmioty, zobowiązane do pobrania tej opłaty powinny następnie odprowadzić ją na rachunek Funduszu. Z uwagi na fakt, iż w niektórych przypadkach opłata nie jest przekazywana w ustalonym terminie, bądź nie jest odprowadzana w ogóle, niezbędne jest wprowadzenie mechanizmu, który będzie właściwie oddziaływał na zobowiązane podmioty. Należy zwrócić uwagę, iż w dotychczas obowiązujących przepisach brak było odpowiednich regulacji określających te zagadnienia. Jednym z powszechnie stosowanych sposobów dochodzenia zobowiązań o charakterze pieniężnym jest pobieranie odsetek od nieterminowo przekazanych lub uiszczanych wpłat. Do dochodzenia należności z tytułu opłat ewidencyjnych zastosowane zostało odesłanie do przepisów działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Uchylanie się od obowiązku przekazywania lub uiszczania należnych opłat ewidencyjnych prowadzi do nieprawidłowego dysponowania, przez wspomniane podmioty, środkami będącymi przychodami Funduszu. Podkreślenia wymaga fakt, iż niniejsza nowelizacja nie wprowadza żadnego nowego obowiązku w zakresie samego dokonywania na rachunek Funduszu wpłat należnych opłat. Takie zobowiązanie istnieje już na gruncie obowiązującego prawa. Brak jest natomiast przepisów pozwalających na skuteczne egzekwowanie tego obowiązku. Nieterminowe przekazywanie należności z tytułu należnych opłat ewidencyjnych powoduje zmniejszenie przychodów Funduszu oraz nie pozwala na prawidłowe gospodarowanie jego środkami.
