Naczelny Sąd Administracyjny umorzył postępowanie kasacyjne, gdyż uznał, że:
Uprawnienie do świadczenia w formie zasiłku celowego na zakup odzieży i obuwia, o jakim mowa w art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. nr 64 , poz. 593 ze zm.) jest wyłącznie związane z daną osobą w rozumieniu art. 161 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sieprnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.).
Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 września 2008 roku, sygn. akt I OSK 163/08
W swoim uzasadnieniu Naczelny Sąd Administracyjny przypomniał, że zgodnie z art. 161 § 1 pkt 2 w związku z art. 193 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w razie śmierci strony, pod warunkiem, że przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego chyba, że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania. Art. 39 ustawy o pomocy społecznej stanowi, że zasiłek celowy może zostać przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej, w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów, napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu. Jednakże przyznanie tego zasiłku uzależnione jest również od wysokości dochodów, które nie mogą przekraczać kryterium dochodowego określonego w art. 8 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Mając powyższe na względzie Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że zasiłek celowy jest świadczeniem o charakterze jednorazowym. Celem tego świadczenia jest zaspokojenie konkretnej potrzeby bytowej w stosunku do osoby o dochodach nie przekraczających kryterium dochodowego. Wynika z tego, że stan, w którym znalazła się osoba uprawniona właściwy jest co do zasady tylko dla niej i nie może ona w drodze czynności prawnej przekazać na rzecz innego podmiotu swojego uprawnienia. Uprawnienie, więc do świadczenia w formie zasiłku celowego na zakup odzieży i obuwia ustalanego na podstawie art. 39 ust. 2 powołanej ustawy o pomocy społecznej jest wyłącznie związane z daną osobą – w tej sprawie z osobą M. W. Wynika z tego, że stan w którym znalazła się osoba uprawniona właściwy jest co do zasady tylko dla niej i nie może ona w drodze czynności prawnej przekazać na rzecz innego podmiotu swojego uprawnienia. W tej sytuacji – wobec śmierci osoby wyłącznie uprawnionej do ubiegania się o przyznanie przedmiotowego zasiłku celowego – kasacyjne postępowanie sądowoadministracyjne w tej sprawie podlega umorzeniu.
