Obecny system OFE oparty jest o zasadę zdefiniowanej składki. Istotną jego częścią jest jego komponent kapitałowy. W fazie akumulacji podstawową rolę odgrywają w nim otwarte fundusze emerytalne. Podmioty te zarządzane są przez podmioty prywatne. Niestety doszło do znaczącej koncentracji rynku OFE. W efekcie tego – ograniczeniu uległa konkurencja wynikami inwestycyjnymi oraz praktycznie zanikła występująca w pierwszym okresie funkcjonowania systemu konkurencja cenowa. Prowadzi to do ryzyka znaczącego ograniczenia poziomu świadczeń z nowego systemu. Istotnym dla obecnych członków OFE jest, jakie środki uda im się zgromadzić na emeryturę kapitałową w OFE. Na wysokość tych aktywów kluczowy wpływ ma efektywność inwestycji OFE oraz koszty ponoszone przez członków OFE. W celu zwiększenia efektywności inwestycji OFE projektodawcy proponują zahamowanie procesu tzw. konsolidacji OFE, która ogranicza w istotny sposób konkurencję między OFE. Skutkuje to ograniczeniem konkurencji wynikami inwestycyjnymi oraz zanikiem konkurencji cenowej, co wymusza na państwie administracyjną ingerencję w wysokość opłat. W wyniku procesu tzw. konsolidacji liczba podmiotów, które powinny konkurować na rynku OFE spadła z 21 do 15, a po wykonaniu decyzji KNF z 9 maja 2008 r. spadnie do 14. Kolejne zmniejszanie liczby podmiotów obecnych na rynku prowadzić będzie do naturalnego tworzenia oligopolu i wpłynie negatywnie na wysokość przyszłych emerytur. W celu zapobieżeniu tym skutkom proponowane jest wprowadzenie zmian w ustawie o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych ograniczających możliwość połączeń do rynku pracowniczych funduszy emerytalnych, który jest dobrowolny i istnieje możliwość oszczędzania także z wykorzystaniem innych form pracowniczych programów emerytalnych.
Nowelizacja dotyczy również kwestii kwotowych limitów poziomu opłat zawartych w statutach OFE w oparciu o przepisy obowiązujące przed wejściem z życie zmian wprowadzonych w 2003 r. Rezygnacja z możliwości wyrażenia przez organ nadzoru zgody na podwyższenie wysokości kwot opłat za zarządzanie określonych w statutach OFE przed wejściem zmian w ustawie o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych zawartych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2003 r. ma na celu ochronę praw nabytych przez ówczesnych członków OFE. Rozwój rynku oraz dane finansowe powszechnych towarzystw emerytalnych wskazują, że brak konkurencji opłatami przez OFE wymusza głębszą ingerencję administracyjną. Równocześnie nie zachodzą przesłanki, w których zapewnienie konkurencji pomiędzy otwartymi funduszami oraz interes członków OFE wymagałyby podwyższenia limitów opłat pobieranych przez OFE na rzecz PTE. Wręcz przeciwnie zachodzą przesłanki uzasadniające dalsze obniżanie opłat pobieranych przez OFE na rzecz PTE, czego wyrazem są także inne propozycje zawarte w niniejszym projekcie. Powyższe zmiany spójne są z
propozycją administracyjnego ograniczenia poziomu opłat pobieranych przez OFE.
Zaproponowane przez wnioskodawców zmiany oparte są na przekonaniu, że istotna dla wysokości przyszłych emerytur jest konkurencja na rynku OFE, która prowadzić powinna do konkurencji wynikami inwestycyjnymi oraz poziomem opłat. W tym celu niezbędne jest stymulowanie konkurencji m.in. poprzez zapobieżenie dalszej koncentracji rynku w wyniku tzw. konsolidacji tego rynku. Pozwoli to podmiotom rynkowym skoncentrowanie się na pozyskiwaniu nowych członków w oparciu o wyniki inwestycyjne i niskie koszty.
W opinii wnioskodawców zaproponowane przepisy nowelizacji ustawy są zgodne z interesem społecznym i oczekiwaniami obywateli, którzy zaufali nowemu systemowi emerytalnemu i oczekują jak najwyższych świadczeń. Inicjatywa, mająca na celu podwyższenie poziomu nie jest także sprzeczna z działaniami mającymi na celu dokończenie reformy emerytalnej, do którego niezbędne jest uchwalenie ustaw regulujących wypłaty emerytur kapitałowych oraz kwestie przywilejów emerytalnych i ich finansowania. W ocenie wnioskodawców projektowane zmiany sprzyjać będą także rozwojowi rynku kapitałowego i gospodarki w Polsce poprzez zwiększenie konkurencji, między OFE i ograniczenie ryzyka dalszej koncentracji decyzji inwestycyjnych, a także zwiększenie puli środków inwestowanych przez OFE.
