Kiedy pobierana jest opłata uzdrowiskowa?

Opłata uzdrowiskowa to nie opłata miejscowa

Opłata uzdrowiskowa jest pobierana od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status uzdrowiska na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, za każdy dzień pobytu w takich miejscowościach. Oznacz to, że obowiązek podatkowy powstaje jeżeli dana osoba przebywa w uzdrowisku dłużej niż 24 godziny i obejmuje każdy dzień pobytu. Należy pamiętać, że opłata uzdrowiskowa nie jest tożsama z opłatą miejscową, czyli tzw. opłatą klimatyczną. Opłata miejscowa jest bowiem pobierana w miejscowościach o korzystnych właściwościach klimatycznych, czy walorach krajobrazowych.

Jaki obszar może mieć status uzdrowiska?

Warto wiedzieć, że zgodnie z w/w ustawą o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, uzdrowiskiem jest obszar, na terenie którego prowadzone jest lecznictwo uzdrowiskowe, wydzielony w celu wykorzystania i ochrony znajdujących się na jego obszarze naturalnych surowców leczniczych, który spełnia łącznie następujące warunki:

• posiada złoża naturalnych surowców leczniczych o potwierdzonych właściwościach leczniczych na zasadach określonych w ustawie,
• posiada klimat o właściwościach leczniczych potwierdzonych na zasadach określonych w ustawie,
• na jego obszarze znajdują się zakłady lecznictwa uzdrowiskowego i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego, przygotowane do prowadzenia lecznic-twa uzdrowiskowego,
• spełnia określone w przepisach o ochronie środowiska wymagania w stosunku do środowiska,
• posiada infrastrukturę techniczną w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej, w zakresie transportu zbiorowego, a także prowadzi gospodarkę odpadami.

Obecnie status uzdrowiska posiadają następujące miejscowości: Augustów, Busko Zdrój, Ciechocinek, Cieplice Śląskie Zdrój, Czerniawa Zdrój, Dąbki, Długopole Zdrój, Duszniki Zdrój, Goczałkowice Zdrój, Gołdap, Horyniec Zdrój, Inowrocław, Iwonicz Zdrój, Jedlina Zdrój, Kamień Pomorski, Kołobrzeg, Konstancin Jeziorna, Krasnobród, Krynica Zdrój, Kudowa Zdrój, Lądek Zdrój, Muszyna, Nałęczów, Piwniczna Zdrój, Polanica Zdrój, Polańczyk, Połczyn Zdrój, Przerzeczyn Zdrój, Rabka Zdrój, Rymanów Zdrój, Solec Zdrój, Sopot, Supraśl, Swoszowice, Szczawnica, Szczawno Zdrój, Świeradów Zdrój, Ustka, Ustroń, Wapienne, Wieniec Zdrój, Wysowa i Żegiestów Zdrój.

Kto nie płaci opłaty uzdrowiskowej?

Trzeba mieć na uwadze, że niektóre osoby są zwolnione z obowiązku uiszczania opłaty uzdrowiskowej. I tak nie pobiera się jej:

• pod warunkiem wzajemności – od członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• od osób przebywających w szpitalach,
• od osób niewidomych i ich przewodników,
• od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów letniskowych położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową albo uzdrowiskową,
• od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.

Co ważne, rada gminy wprowadzić inne, niż w/w zwolnienia przedmiotowe z tej opłaty.

Wysokość i tryb poboru opłaty uzdrowiskowej określa rada gminy

Zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłaty uzdrowiskowej określa rada gminy. Należy pamiętać, że gmina ustalając corocznie wysokość opłat lokalnych musi brać pod uwagę ich maksymalną wysokość podawaną przez Ministra Finansów. W 2014 roku wynosi ona 4,30 zł dziennie. Górna granica stawki kwotowej opłaty uzdrowiskowej obowiązująca w danym roku podatkowym ulega corocznie zmianie na następny rok podatkowy w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszego półrocza roku, w którym stawka ulega zmianie, w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego. Podwyższenia dokonuje minister właściwy do spraw finansów publicznych,  w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. W przypadku nieuchwalenia stawki tej opłaty przez radę gminy na kolejny rok podatkowy stosuje się stawki obowiązujące w roku poprzedzającym rok podatkowy. Najczęściej do jej pobierania upoważnieni są właściciele i dzierżawcy nieruchomości, którzy świadczą usługi w ramach prowadzenia hoteli, ośrodków wypoczynkowych, kwater prywatnych lub schronisk. Zazwyczaj wliczają oni opłatę miejscową w cenę pobytu, a następnie przekazują na rzecz właściwej gminy. Opłatę uzdrowiskową można również uiścić bezpośrednio w kasie właściwego urzędu gminy bądź przelewem na określone konto. Rada gminy może zarządzić pobór opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso.

Podstawa prawna:

art. 17 ust. 1a-2a, 19-20a Ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 95, poz. 613 ze zm.),
art. 2 pkt 3, art. 34 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (t.j. Dz. U.  2012r., poz. 651 ze zm.).