Edmund G. prowadził działalność gospodarczą z zakresu usług turystyki przyjazdowej. Do sprzedaży usług stosował stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0 proc. W rezultacie tego w jego rozliczeniach często występowała nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, którą podatnik w składanych deklaracjach VAT 7 wykazywał do zwrotu na rachunek bankowy. Po śmierci Edmunda G. jego spadkobiercy złożyli deklarację VAT 7 i wystąpili o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wówczas urząd skarbowy odmówił zwrotu podatku uzasadniając, że wraz ze śmiercią podatnika uprawnionego do złożenia deklaracji wygasa prawo do zwrotu nadwyżki podatku na rachunek bankowy. W odwołaniu spadkobiercy wnieśli o zaliczenie zwrotów podatku VAT do masy spadkowej. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzje pierwszej instancji. Według pytającego sądu możliwość żądania zwrotu nadpłaty podatku, czy też domagania się zwrotu bezpośredniego podatku od towarów i usług jest tak samo istotna dla podatnika jak i jego spadkobierców. Zakwestionowana regulacja jest niezgodna z konstytucyjną zasadą ochrony prawa dziedziczenia.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 100 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 sierpnia 2005 r., w zakresie, w jakim nie przyznaje spadkobiercom podatnika podatku od towarów i usług prawa do określenia w decyzji podatkowej prawa do zwrotu na ich rzecz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, jeżeli spadkodawca przed śmiercią nabył prawo do zwrotu podatku i nie złożył stosownej deklaracji, jest niezgodny z art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 1 Konstytucji. Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.
Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że przepisy przewidują wprawdzie przejście określonego prawa na spadkobierców, ale nie gwarantują jego realizacji. Bowiem spadkobierca przejmuje na podstawie ordynacji podatkowej przysługujące spadkodawcy prawo do zwrotu podatku od towarów i usług, ale jednocześnie w praktyce często nie może z tego prawa skorzystać. Zmierza to w rzeczywistości do pozoru prawa. Prawo do zwrotu różnicy między podatkiem naliczonym a podatkiem należnym należy do kategorii praw i obowiązków majątkowych objętych zakresem stosowania ordynacji podatkowej i podlegających ochronie konstytucyjnej. Zakwestionowana regulacja ustawowa stanowi ingerencję w sferę konstytucyjnego prawa do dziedziczenia poruszając prawa spadkobierców nabytych w drodze dziedziczenia. Ingerencja ta nie znajduje uzasadnienia w innych wartościach konstytucyjnych i z tego względu kwestionowany przepis jest niezgodny z konstytucją.
