Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o zarządzaniu kryzysowym, do zakresu działania centrów zarządzania kryzysowego należą sprawy związane z zapewnieniem bezpieczeństwa zewnętrznego, wewnętrznego, w tym ochrony ludności, lub gospodarczych podstaw bezpieczeństwa państwa. Do zadań centrów należy pełnienie całodobowego dyżuru w celu zapewnienia przepływu informacji na potrzeby zarządzania kryzysowego, współdziałanie z centrami zarządzania kryzysowego organów administracji publicznej i nadzór nad funkcjonowaniem systemu wykrywania i alarmowania oraz systemu wczesnego ostrzegania ludności. Centra zarządzania kryzysowego zajmują się także współpracą z podmiotami realizującymi monitoring środowiska, współdziałaniem z podmiotami prowadzącymi akcje ratownicze, poszukiwawcze i humanitarne, a także dokumentowaniem działań podejmowanych przez centrum. Ponadto realizują one zadania stałego dyżuru na potrzeby podwyższania gotowości obronnej państwa i współdziałają na wszystkich szczeblach administracji rządowej w zakresie informowania i przekazywania poleceń do wykonania w systemie całodobowym dla jednostek ochrony zdrowia w przypadkach awaryjnych, losowych, jak również zaburzeń funkcjonowania systemu.
W projekcie rozporządzenia wskazano organy, dla których konieczne jest utworzenie centrów zarządzania kryzysowego, ze względu na rolę tych organów w zapewnieniu bezpieczeństwa państwa. W katalogu tych organów nie uwzględniono ministra właściwego do spraw wewnętrznych w związku ze sprawowaniem obsługi tego organu w sytuacjach kryzysowych przez Rządowe Centrum Bezpieczeństwa. Projektowana regulacja wskazuje, iż centra zarządzania kryzysowego realizują swoje zadania określone w art. 13 ust. 2 ustawy o zarządzaniu kryzysowym, z zachowaniem ciągłości ich działania i wymiany informacji oraz możliwości pracy w przypadku braku zasilania zewnętrznego, uszkodzenia systemów łączności lub wystąpienia innych awarii, w oparciu o standardy określone w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku Rzeczypospolitej Polskiej – z zachowaniem wymogów bezpieczeństwa systemów i sieci teleinformatycznych określonych w ustawie z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych. Przepis ten także stanowi konsekwencję faktu, iż upoważnienie ustawowe nakazuje stosować już istniejące warunki techniczne i standardy, nie daje natomiast podstawy do określania nowych odrębnych standardów. Projektodawca zdecydował się na taką formułę przepisu, ponieważ art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej nałożył na Radę Ministrów obowiązek określenia w drodze rozporządzenia organizację i tryb przygotowania systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa, oraz warunki funkcjonowania organów władzy publicznej na stanowiskach kierowania, natomiast art. 2 ustawy o zarządzaniu kryzysowym wskazuje, iż zarządzanie kryzysowe to element kierowania bezpieczeństwem narodowym. Na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy o
powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej zostało wydane rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie przygotowania systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym. W oparciu o § 21 tego rozporządzenia opracowana została Koncepcja organizacji Systemu Łączności na potrzeby administracji publicznej, systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo, porządek publiczny i ratownictwo. W trakcie konsultacji międzyresortowych dotyczących niniejszego projektu, Minister Infrastruktury zgłosił propozycję, aby wymagania techniczne sprzętu, który będą użytkować centra zarządzania kryzysowego oprzeć właśnie o tę Koncepcję. Ponadto w trakcie prac nad przedmiotowym projektem pojawiały się głosy, aby w projektowanym rozporządzeniu zawrzeć upoważnienie dla Dyrektora Rządowego Centrum Bezpieczeństwa do określenia wymogów i parametrów sprzętu teleinformatycznego, w który należy wyposażyć centra zarządzania kryzysowego. Takie rozwiązanie nie jest możliwe, ponieważ stanowiłoby ono wykroczenie poza zakres ustawowego upoważnienia, ponadto stanowiłoby zakazaną przez Konstytucję subdelegację przedmiotu regulacji.
Projektowana regulacja zakłada także, iż centra zarządzania kryzysowego będą funkcjonować w oparciu o całodobowe dyżury pracowników zatrudnionych w tych centrach, przy czym liczba pracowników obecnych na zmianie powinna być uzasadniona specyfiką możliwych sytuacji kryzysowych pozostających w zakresie właściwości organu obsługiwanego przez dany urząd oraz o przepisy regulujące wymiar czasu pracy. Projektowane rozporządzenie przewiduje możliwość przeniesienia centrum zarządzenia kryzysowego na zapasowe miejsca pracy, jeżeli z jakiegokolwiek powodu nie jest możliwe funkcjonowanie centrum w jego dotychczasowej lokalizacji. Przewidziano także możliwość powierzenia realizacji zadań centrów zarządzania kryzysowego innym komórkom organizacyjnym urzędów, jeżeli komórki te stwarzają gwarancję realizacji zadań centrów wskazanych w art. 13 ust. 2 ustawy o zarządzaniu kryzysowym Projektowana regulacja podyktowana jest zasadą użyteczności oraz dążeniem do ograniczenia kosztów. W ocenie autora projektu nie ma potrzeby tworzenia za wszelką cenę nowych struktur organizacyjnych oraz ponoszenia w związku z tym dodatkowych kosztów, jeżeli w ocenie dyrektorów generalnych lub kierowników urzędów możliwe jest wykorzystanie do realizacji zadań centrów już obecnie istniejących struktur w poszczególnych urzędach.
W projekcie rozporządzenia określono zakres współpracy pomiędzy centrami zarządzania kryzysowego i Rządowym Centrum Bezpieczeństwa oraz innymi organami administracji publicznej, a także formy jej prowadzenia. Z uwagi na określoną w ustawie o zarządzaniu kryzysowym rolę i kompetencje tych centrów, współpraca ogranicza się wyłącznie do wzajemnego informowania się w drodze raportów doraźnych i sytuacyjnych. Projektowane rozporządzenie reguluje także zasady obiegu informacji pomiędzy centrami zarządzania kryzysowego oraz Rządowym Centrum Bezpieczeństwa. Projektowana regulacja precyzuje, które centrum przejmuje wiodącą rolę w pozyskiwaniu informacji oraz wskazuje, w jakich przypadkach wiodąca rola przypada Rządowemu Centrum Bezpieczeństwa.
Projekt rozporządzenia zawiera także przepis o charakterze przepisu przejściowego, który reguluje m.in. kwestie okresu pomiędzy wejściem w życie projektowanego rozporządzenia o zakończeniem okresu wyposażania centrów w sprzęt umożliwiający im funkcjonowanie. Zawarte jest także wskazania dla dyrektorów generalnych lub kierowników urzędów do opracowania awaryjnych planów ewakuacji.
