Rozwiązanie problemu
Obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Obciąża on krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Wyjątek od powyższej zasady stanowią świadczenia alimentacyjne ojczymów, macoch, pasierbów.
Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka ma szczególne znaczenie. Jest on przede wszystkim elementem wychowania dziecka. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
Kodeks rodzinny i opiekuńczy, w art. 144 § 1 zdanie 1 wskazuje, że dziecko (pasierb) może żądać świadczeń alimentacyjnych od męża swojej matki, niebędącego jego ojcem, jeżeli odpowiada to zasadom współżycia społecznego. Obowiązek alimentacyjny ojczyma względem pasierba istnieje zatem wówczas, gdy odpowiada to zasadom współżycia społecznego.
Wprawdzie w myśl art. 144 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego dziecko może żądać świadczeń alimentacyjnych od męża swej matki nie będącego jego ojcem, jeżeli odpowiada to zasadom współżycia społecznego, jednakże z roszczeniem takim może wystąpić tylko dziecko (ewentualnie reprezentowane przez przedstawiciela ustawowego) w odrębnym procesie. Nie może natomiast sąd orzekać o tych roszczeniach w procesie rozwodowym. W procesie rozwodowym sąd orzeka z urzędu o alimentach dla dziecka, które pochodzi od obojga małżonków (zob. m.in. postanowienie SN z dnia 27 listopada 1965 r., sygn. akt III CR 257/65).
Podstawa prawna:
Ar. 128, art. 133, art. 144 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 682).
