Spis treści
Zasady przyznawania świadczenia wychowawczego
Celem świadczenia wychowawczego jest częściowe pokrycie wydatków związanych z wychowywaniem dziecka, w tym z opieką nad nim i zaspokojeniem jego potrzeb życiowych. W świetle ustawy o pomocy państwa w wychowaniu dzieci świadczenie wychowawcze przysługuje do dnia ukończenia przez dziecko 18 roku życia:
- matce,
- ojcu,
- opiekunowi faktycznemu albo opiekunowi prawnemu dziecka.
Ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego oraz jego wypłata następują odpowiednio na wniosek matki, ojca, opiekuna faktycznego albo opiekuna prawnego dziecka, który składa się przez Internet lub w gminie, albo przesyła za pośrednictwem Poczty Polskiej.
Ustawa nie uzależnia przyznania świadczenia wychowawczego na drugie i kolejne dziecko od określonego przepisami ustawy progu dochodowego. Inaczej jest w przypadku ubiegania się o świadczenie wychowawcze na pierwsze bądź jedyne dziecko. Wówczas świadczenie wychowawcze przysługuje, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 800,00 zł. Jeżeli członkiem rodziny jest dziecko niepełnosprawne, świadczenie wychowawcze przysługuje na pierwsze dziecko osobom, o których mowa wyżej, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 1 200,00 zł. Dlatego też, jeśli wnioskujemy o świadczenie wychowawcze na pierwsze lub jedyne dziecko, musimy dołączyć do wniosku:
- oświadczenia dokumentujące wysokość dochodu niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – jeśli członkowie rodziny osiągają takie dochody,
- oświadczenie o deklarowanych dochodach osiąganych przez osoby podlegające przepisom o zryczałtowanym podatku dochodowym – jeśli członkowie rodziny osiągają takie dochody,
- dokumenty (w tym oświadczenia) potwierdzające utratę lub uzyskanie dochodu w przypadku zmian sytuacji dochodowej.
- W przypadku, gdy wniosek będzie wysyłany przez Internet, wnioskodawca będzie miał możliwość również załączenia załączników w formie elektronicznej.
Świadczenie wychowawcze a praca za granicą
W przypadku przebywania rodzica dziecka za granicą kwestia przyznania świadczenia wychowawczego nie jest taka prosta. Przepisy ustawy wskazują wprost, że świadczenie wychowawcze nie przysługuje, jeżeli członkowi rodziny przysługuje za granicą na dziecko świadczenie o podobnym charakterze do świadczenia wychowawczego, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej. Powyższa regulacja ma na celu zabezpieczenie przed kumulacją świadczeń o charakterze rodzinnym przewidzianych w przepisach unijnych. Tym samym, jeśli osoba składająca wniosek lub członek wskazanej we wniosku rodziny przebywa poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej – w państwie Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, a wyjazd bądź pobyt nie ma charakteru turystycznego, leczniczego lub nie jest związany z podjęciem przez dziecko kształcenia poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, to gmina przekaże wniosek wraz z dokumentami marszałkowi województwa w celu jego rozpatrzenia i ustalenia czy nie mają zastosowania unijne przepisy o koordynacja sytemu zabezpieczeń społecznych. Należy również pamiętać, że w przypadku, gdy rodzic pracuje za granicą to – zgodnie z przepisami unijnymi – pierwszeństwo w wypłacie wszystkich świadczeń rodzinnych, w tym także świadczenia wychowawczego, ma państwo, w którym wykonywana jest działalność zawodowa.
Podstawa prawna:
Art. 1, art. 4, art. 5, art. 8 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz.U.2016.195).
