Dzięki ustawie żłobki przestaną być zakładami opieki zdrowotnej, a przepisy odnośnie do wymagań lokalowych i sanitarnych zostaną zracjonalizowane, co ułatwi ich zakładanie. Żłobek będzie sprawował opiekę nad dziećmi od ukończenia 20 tygodnia życia do 3 lat. Żłobki będą prowadzone przez gminy jako gminne jednostki budżetowe lub przez osoby fizyczne, prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej. Wysokość opłaty za pobyt dziecka w żłobku ustali założyciel żłobka. Opieka w tej placówce ma trwać maksymalnie 10 godzin dziennie – z możliwością wydłużenia tego czasu za dodatkową opłatą. Przewidziano, że godziny przebywania dziecka w żłobku będą dostosowane do indywidualnego trybu pracy rodziców. Jeden opiekun będzie mógł się zajmować maksymalnie ośmiorgiem dzieci, a gdy w grupie znajdzie się dziecko niepełnosprawne lub takie, które nie ukończyło roku – maksymalnie pięciorgiem dzieci. Opiekunem może zostać m.in. osoba posiadająca dyplom pielęgniarki, położnej, opiekunki dziecięcej, nauczyciela wychowania przedszkolnego lub pedagoga opiekuńczo-wychowawczego. W żłobku, do którego uczęszcza więcej niż dwadzieścioro dzieci, ma być zatrudniona przynajmniej jedna dyplomowana pielęgniarka lub położna.
Klub dziecięcy to placówka przeznaczona do opieki nad dziećmi od ukończenia 1 roku do 3 lat, a w wyjątkowych przypadkach do 4 lat. Kwalifikacje opiekunów zatrudnionych w tych placówkach mają być identyczne z tymi, które są wymagane z żłobkach. Czas opieki nad dziećmi nie może przekraczać 5 godzin dziennie. Jeden opiekun będzie mógł się zajmować maksymalnie ośmiorgiem dzieci, a gdy w grupie znajdzie się dziecko niepełnosprawne lub wymagające szczególnej opieki, nad pięciorgiem dzieci. W zajęciach prowadzonych przez klub mogą uczestniczyć rodzice. Należy podkreślić, iż zarówno w żłobku, jak i w klubie pomagać mogą przeszkoleni wolontariusze.
Opiekę nad dziećmi od ukończenia 20 tygodnia życia do 3 lat – wyjątkowo do lat 4 będą też mogli sprawować opiekunowie dzienni. Będą nimi osoby fizyczne, zatrudniane przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Osoby te mają sprawować opiekę nad dzieckiem w swoim domu lub mieszkaniu albo lokalu udostępnionym przez gminę. Kandydaci na te funkcje zostaną wyłonieni w drodze konkursu, ogłaszanego przez gminę. Opiekun dzienny ma być zatrudniany na podstawie umowy, w której określone będą jego obowiązki, czas, miejsce sprawowania opieki oraz wysokość wynagrodzenia. Przed rozpoczęciem pracy powinien odbyć 160-godzinne szkolenie, jeśli nie posiada odpowiednich kwalifikacji. Opiekun ma się zajmować, w zależności od wielkości lokalu, maksymalnie pięciorgiem dzieci, a gdy w grupie znajdzie się dziecko niepełnosprawne lub wymagające szczególnej opieki, nad trojgiem dzieci.
Niania będzie mogła sprawować opiekę nad dziećmi od 20 tygodnia życia do 3 lat. Będzie to osoba zatrudniona bezpośrednio przez rodzinę, natomiast z budżetu państwa zostanie opłacona za nią składka na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe i wypadkowe) i ubezpieczenie zdrowotne od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę. Warunkiem skorzystania z tego rozwiązania będzie to, że oboje rodzice dziecka lub rodzic, w przypadku osoby samotnie wychowującej dziecko pracują – także na podstawie umowy cywilnoprawnej oraz prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. W przypadku, gdy niania otrzymywać będzie wynagrodzenie wyższe od minimalnego, różnicę za składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne pokrywać będą rodzice. Osoba, z którą zawarto umowę, będzie musiała zostać zgłoszona do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
