Prawo celne wyróżnia dwa rodzaje przedstawicielstw: bezpośrednie oraz pośrednie.
Przedstawicielstwo bezpośrednie polega na tym, iż pełnomocnik działa w imieniu i na rzecz innej osoby. Jest to klasyczny rodzaj przedstawicielstwa wynikającego z oświadczenia woli. Przedstawiciel bezpośredni swoim działaniem na rzecz osoby reprezentowanej i w jej imieniu wywołuje skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Ponieważ w świetle przepisów prawa celnego przedstawiciel bezpośredni nie jest zgłaszającym (czyli osobą dokonującą zgłoszenia celnego), w związku z tym nie ponosi odpowiedzialności przed organem celnym za mogący powstać, również w przypadku jego niewłaściwych działań, dług celny.
W polskim prawie celnym zgłoszenia celnego jako przedstawiciel bezpośredni osoby zainteresowanej może dokonać wyłącznie osoba (fizyczna, prawna lub stowarzyszenie osób nie posiadające osobowości prawnej), która jest agentem celnym albo gdy w jej imieniu czynności przed organem celnym dokonuje upoważniony pracownik wpisany na listę agentów celnych.
Nie dotyczy to sytuacji, kiedy zgłoszenie celne dotyczy towarów niemających charakteru handlowego, jest dokonywane w imieniu osoby zainteresowanej przez jej pracownika oraz jest dokonywane w ramach obrotu pocztowego.
Z przedstawicielstwem pośrednim mamy do czynienia, gdy pełnomocnik działa we własnym imieniu ale na rzecz innej osoby. Działanie takie wywołuje skutki zarówno dla przedstawiciela jak i dla reprezentowanego. Przedstawiciel pośredni traktowany jest jako zgłaszający i w tym przypadku jest dłużnikiem solidarnie z osobą, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne.
Przedstawicielem pośrednim może być osoba fizyczna, która na stałe zamieszkuje we Wspólnocie oraz osoba prawna lub stowarzyszenie osób uznane za zdolne do podejmowania czynności prawnych, a nie posiadające osobowości prawnej, których siedziba statutowa, siedziba główna lub inna stała siedziba znajduje się we Wspólnocie.
Warunek posiadania siedziby we Wspólnocie nie dotyczy osób, które dokonują zgłoszenia do procedury tranzytu, odprawy czasowej lub też zgłaszają towary sporadycznie, pod warunkiem, że organ celny uzna te czynności za uzasadnione. W szczególności przedstawicielem pośrednim może być agencja celna, spedytor czy przewoźnik. Przedstawiciel ma obowiązek zgłosić organowi celnemu, że działa na rzecz innej osoby, musi sprecyzować czy jest to przedstawicielstwo pośrednie czy bezpośrednie oraz powinien posiadać pełnomocnictwa do jej reprezentowania. W sytuacji niedopełnienia jednej z wymienionych przesłanek osoba działająca jako pełnomocnik będzie uważana za osobę działającą we własnym imieniu i na swoja rzecz. Dzięki temu organ celny w każdym przypadku może określić kto jest właścicielem towarów, zgłaszającym oraz odpowiedzialnym za dług celny. Czynności dokonane przez przedstawiciela w granicach upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która go ustanowiła.
Przepisy prawa nie wprowadzają wzoru pełnomocnictwa w postępowaniu celnym.
Wymogiem jest jego pisemna forma i precyzyjne określenie podmiotu udzielającego upoważnienia, osoby umocowanej i zakresu jej działania. Dla ważności pełnomocnictwa wymaga się, by zostało ono sporządzone i podpisane w imieniu przedsiębiorcy przez osobę lub osoby upoważnione do jego reprezentowania. Organ celny może żądać od każdej osoby oświadczającej, że działa w imieniu lub na rzecz innej osoby, przedstawienia dowodów potwierdzających jej prawo do występowania w charakterze przedstawiciela. Nie oznacza to jednak, że pełnomocnik musi dołączyć upoważnienie do każdego zgłoszenia celnego.
Przedstawiciel może udzielić dalszego upoważnienia do wykonania określonych czynności. Jest to możliwe jedynie za zgodą osoby, którą pełnomocnik reprezentuje. W przypadku substytucji pełnomocnictwa odpowiedzialność majątkową wobec organu celnego za pokrycie kwoty długu celnego lub innych opłat, jakie powstały na skutek nieprawidłowego lub nieterminowego dokonania albo niewykonania czynności prawa celnego, ponoszą solidarnie wszyscy przedstawiciele. Organ celny może żądać uiszczenia kwot wynikających z długu celnego albo od wszystkich dłużników zobowiązanych solidarnie albo od każdego z osobna. Zaspokojenie wierzyciela (organu celnego) przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych przedstawicieli. Prawo do udzielenia dalszego upoważnienia przysługuje wszystkim przedstawicielom.
