Uprawnionymi do pobierania zasiłku rodzinnego są rodzice, jeden z rodziców bądź opiekun prawny dziecka, opiekun faktyczny dziecka, a także pełnoletnia osoba ucząca się, która nie znajduje się na utrzymaniu rodziców. Świadczenia przysługują na każde dziecko, jednak należy spełnić przy tym kilka warunków. Dziecko nie może mieć ukończonego 18 roku życia, bądź uczy się i nie ukończyło 21 lat, kontynuuje naukę w szkole wyższej i ma orzeczony umiarkowany lub znaczny stopień niepełnosprawności i nie ukończyło 24 lat.
Prawo do zasiłku wygasa, jeżeli dziecko bądź osoba ucząca się wstąpi w związek małżeński, zostanie umieszczone w instytucji, która zapewnia całodobowe utrzymanie, zostanie umieszczone w rodzinie zastępczej (kryterium stosowane wyłącznie odnośnie małoletniego), jest uprawnione do zasiłku rodzinnego na własne dziecko (kryterium stosowane wyłącznie do osoby pełnoletniej uczącej się). Zasiłek nie zostanie przyznany także rodzicowi lub opiekunowi, jeśli dziecko nie będzie miało orzeczonych alimentów, chyba że któreś z rodziców albo oboje nie żyją, ojciec dziecka jest nieznany, powództwo o ustalenie alimentów od drugiego rodzica zostało oddalone, całkowite ponoszenie kosztów utrzymania dziecka ponosi wyłącznie jeden z rodziców ze względu na orzeczenie sądu w tym zakresie. Warto pamiętać, że świadczenie rodzinne przyznane za granicą wyklucza możliwość uzyskania takiego świadczenia w Polsce. Prawo do uzyskania zasiłku ustalane jest od pierwszego pełnego miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła utrata dochodu, nie wcześniej jak od miesiąca złożenia wniosku w tym przedmiocie).
Obecnie obowiązujące kryterium dochodowe to kwota 552,30 zł na osobę w rodzinie (dotychczas była to kwota 504 zł) oraz kwota 638, 90 zł w przypadku wychowywania dziecka niepełnosprawnego (dotychczas była to kwota 583 zł). O zasiłek mogą zatem starać się te osoby, w rodzinie których dochód nie przekracza wyżej wymienionych kwot.
20 grudnia 2012 r. Trybunał Konstytucyjny wskazał, że wysokość dodatku nie zależy tylko od liczby posiadanych dzieci. Sprawa trafiła na wokandę z powodu niezgodności art. 11a ust.4 ustawy o świadczeniach rodzinnych z zapisami Konstytucji RP. Kwestionowany przepis stanowi, iż w przypadku dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności kwotę dodatku zwiększa się o 80,00 zł na dziecko, nie więcej jednak niż o 160,00 zł na wszystkie dzieci. Zdaniem TK sposób ustalania wysokości dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka oraz zwiększenia tego dodatku w przypadku wychowywania dziecka niepełnosprawnego nie narusza konstytucyjnej zasady równości oraz innych przepisów konstytucji stanowiących wzorzec kontroli. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 11a ust. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie ograniczającym wysokość dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka do kwoty 340 zł na wszystkie dzieci jest zgodny z art. 32 ust. 1 w związku z art. 71 ust. 1 i art. 2 Konstytucji oraz że art. 11a ust. 4 tej ustawy w zakresie ograniczającym wysokość zwiększenia dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka do kwoty 160 zł na wszystkie dzieci niepełnosprawne jest zgodny z art. 32 ust. 1 w związku z art. 71 ust. 1 i art. 2 konstytucji, a także z art. 69 Konstytucji. Dla przypomnienia art. 11a ust.3 ustawy o świadczeniach rodzinnych stanowi, że dodatek przysługuje w wysokości 170,00 zł miesięcznie na dziecko, nie więcej jednak niż 340,00 zł na wszystkie dzieci.
