Postępowanie kontrolne
Przedmiotowa sprawa dotyczyła postępowania kontrolnego przeprowadzonego w stosunku do jednego użytkownika pewnego portalu aukcyjnego za lata 2007-2009. W postępowaniu tym stwierdzono, że podatnik dokonywał sprzedaży towarów (odzieży używanej) za pośrednictwem portalu, a przychód z tej działalności (za 2007 r. – 12.153,42 zł) nie został opodatkowany. Podatnik nie prowadził podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W wyniku tych ustaleń Naczelnik Urzędu Skarbowego określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w kwocie 0 zł przyjmując, że podatnik, poza dochodami wykazanymi w zeznaniu podatkowym osiągnął też w tym roku podatkowym dochód z działalności gospodarczej w kwocie 6.029,63 zł (przychód – 10.677,28 zł pomniejszony o koszty uzyskania przychodu – 4.647,65 zł). Podatnik odwołał się od tej decyzji, wskazując, że organ nie wykazał, by podatnik prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów. W odwołaniu podkreślono także, że towary sprzedawane za pośrednictwem serwisu aukcyjnego to używane rzeczy prywatne należące do dzieci, małżonka oraz samego podatnika.
Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. uchylił w całości zaskarżone rozstrzygnięcie i określił podatnikowi dochód za 2007 rok w wysokości 10.702,02 zł. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że z informacji przekazanych przez portal aukcyjny wynikało, że w latach 2007-2009 podatnik dokonał aż 1.642 transakcji sprzedaży. Przedmiotem sprzedaży była odzież dla dzieci w wieku 2-3 lata i w wieku 3-4 lata. Przy czym, co istotne – znaczna część transakcji dotyczyła sprzedaży zestawów lub kompletów. Podatnik dokonywał również sprzedaży odzieży dla kobiet w rozmiarze 34-38 oraz sporadycznie odzieży męskiej, zabawek dla dzieci i innych przedmiotów.
Rozpatrując odwołanie organ II instancji wskazał, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego określił wysokość zobowiązania podatkowego za rozpatrywany rok w wysokości 0 zł. Tymczasem z analizy ustalonego stanu faktycznego wynika, że w toku postępowania podatkowego określona została podatnikowi wysokość dochodu za 2007 rok w innej wysokości niż wynikająca z zeznania rocznego, tj. w łącznej kwocie 10.702,02 zł, która nie powodowała powstania zobowiązania podatkowego. Z tych względów organ II instancji postanowił uchylić w całości decyzję organu I instancji i określić dochód za 2007 rok w kwocie 10.702,02 zł.
Należy podkreślić, że osoby wykonujące działalność gospodarczą mają obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Organ odwoławczy podkreślił, że podatnik nie wykonał powyższego obowiązku, w konsekwencji czego zachodziła konieczność określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Co więcej, organ odwoławczy zaznaczył także, że strona w toku postępowania nie przedłożyła żadnego dowodu na potwierdzenie tego, że sprzedawała przedmioty prywatne, używane przez siebie i członków rodziny. Ponadto kierując się zasadami logiki i doświadczenia życiowego uznał, że nie jest prawdopodobne by tak duża ilość sprzedanych towarów obejmowała wyłącznie przedmioty własne, należące do rodziny podatnika. Ponadto, wskazano, że sprzedawane ubranka były w rozmiarach przeznaczonych dla dzieci starszych niż córka podatnika, co przeczyło twierdzeniom strony o sprzedaży osobistych rzeczy używanych.
Mając powyższe na uwadze organ stwierdził, że podatnik prowadził w 2007 r. działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży odzieży używanej dziecięcej, z której osiągnął przychód w wysokości 10.677,28 zł, którego określone w drodze oszacowania koszty uzyskania stanowiły 4.647,65 zł i obejmowały, wobec braku dowodów poniesienia innych wydatków, opłaty prowizyjne i średni koszt przesyłek.
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie podatkowej
Podatnik nie zgodził się z tymi ustaleniami i złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W uzasadnieniu skargi podatnik wskazał, że dokonywana przez niego odsprzedaż dotyczyła w znacznej większości rzeczy używanych i nieprzydatnych dla niego. Ponadto strona nie uzyskiwała z tego tytułu dochodu, ponieważ sprzedaż odbywała się niejednokrotnie za cenę niższą od ceny zakupu, a dodatkowo musiała ponosić koszty prowizji i wysyłki.
Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę. Sąd zgodził się z ustaleniem organu, który uznał, że za niewiarygodne wyjaśnienia strony, iż sprzedawana odzież stanowiła osobiste rzeczy używane, w przeważającej większości ubrania córki. Przemawia za tym przede wszystkim podnoszony argument w postaci ilości przeprowadzonych transakcji sprzedaży. Na niekorzyść podatnika działało to, że przedmiotem sprzedaży były często zestawy i komplety odzieży, a zatem ilość sztuk sprzedanych ubranek była jeszcze większa od ilości transakcji. Tym samym – zdaniem WSA – organ zasadnie przyjął, że nie jest prawdopodobne by wszystkie sprzedane ubranka należały do córki podatniczki. Sąd zgodził się również z tym, że ustaleniem organu, zgodnie z którym odzież dziecięca, którą sprzedawała strona miała rozmiary nieadekwatne do wieku córki skarżącego, co również podważało tezę, iż były to rzeczy prywatne. W uzasadnieniu wyroku, wskazano także, że podatnik nie udowodnił, aby przeprowadzone przez niego transakcje sprzedaży dotyczyły używanych rzeczy osobistych, których okres użytkowania przekroczył 6 miesięcy, zaś organy podatkowe, w oparciu o zebrane dowody przekonująco wykazały, że podejmowane przez podatniczkę czynności nosiły cechy działalności gospodarczej.
Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego podatnik złożyć skargę kasacyjną, którą w dniu 13 sierpnia 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił.
Podstawa prawna:
art. 21b pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 nr 8 poz. 60)
art. 5a ust. 6 lit. a, art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2000 nr 14 poz. 176)
