Skarżąca w 2002 roku urodziła córkę z zespołem Turnera. Jest to uwarunkowany genetycznie zespół wad wrodzonych spowodowany całkowitym lub częściowym brakiem jednego z chromosomów X. Występuje u 1 na 2000 – 2500 urodzonych dziewczynek. Najważniejsze cechy występujące u osób z zespołem Turnera to: niski wzrost, słabo zaznaczone cechy żeńskie i wrodzona dysgenezja gonad powodująca w większości przypadków bezpłodność.
Europejski Trybunał Praw Człowieka uznał, że odmawianie ciężarnej kobiecie badań genetycznych, odsyłanie od lekarza do lekarza i nieinformowanie o stanie zdrowia to jawne naruszenie zakazu nieludzkiego lub poniżającego traktowania. Ponadto, Trybunał stwierdził, iż odmawiając pacjentce wykonania badań prenatalnych, naruszono jej prawo do swobodnego kształtowania życia prywatnego. Trybunał zasądził dla skarżącej 45 tys. euro zadośćuczynienia i 15 tys. euro zwrotu kosztów postępowania.
W związku z tą sprawą Rzecznik Praw Pacjenta przypomniał w szczególności o istniejącym w art. 31 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, prawie do sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza. Każdy pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mogą zgłosić sprzeciw w stosunku do opinii lub orzeczenia lekarza, jeśli opinia lub orzeczenie mają wpływ na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z przepisów prawa.
Należy jednak podkreślić, iż prawo do sprzeciwu nie obejmuje opinii lub orzeczeń lekarskich, w przypadku których istnieje inna prawna droga odwoławcza. Chodzi tu m.in. o orzeczenia związane Zakładem Ubezpieczeń Społecznych, orzekaniem o niepełnosprawności, czy orzeczeniami dotyczących medycyny pracy. Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta, za pośrednictwem Rzecznika – w terminie 30 dni od wydania opinii albo orzeczenia przez lekarza. Niezbędne jest, aby uzasadniając sprzeciw pacjent wskazał unormowania, z którego wynikają wspomniane wyżej prawa lub obowiązki. Komisja Lekarska wydaje orzeczenie niezwłocznie, nie później niż w terminie 30 dni od dnia wniesienia sprzeciwu.
Sprzeciw został wprowadzony do ustawodawstwa polskiego w 2009 r. w związku z wyrokiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu w sprawie Tysiąc przeciwko Polsce. Trybunał wskazał na konieczność ustanowienia skutecznego środka odwoławczego od opinii lub orzeczeń lekarskich, który w Polsce wcześniej nie istniał.
