Zgodnie z treścią art. 80 ust. 1 w/w aktu prawnego, rodzinie zastępczej oraz prowadzącemu rodzinny dom dziecka, na każde umieszczone dziecko, przysługuje świadczenie na pokrycie kosztów jego utrzymania, nie niższe niż kwota:
- 660 zł miesięcznie – w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej spokrewnionej;
- 1000 zł miesięcznie – w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej zawodowej, rodzinie zastępczej niezawodowej lub rodzinnym domu dziecka.
Pamiętajmy, że wysokość świadczenia przeznaczanego na pokrycie kosztów utrzymania dziecka pomniejsza się o kwotę nie wyższą niż 50% dochodu dziecka, nie więcej jednak niż o 80% kwot, o których mowa powyżej. Za dochód dziecka uważa się otrzymywane alimenty, rentę rodzinną oraz uposażenie rodzinne. Zmiany wysokości dochodu dziecka w okresie pobierania świadczenia, o którym mowa na początku, nie wpływają na wysokość tego świadczenia, jeżeli łącznie nie przekroczyły 10% dochodu dziecka, uwzględnionego przy ustalaniu jego wysokości. W przypadku gdy zmiany wysokości dochodu dziecka łącznie przekroczą 10% dochodu dziecka uwzględnionego przy ustalaniu wysokości świadczenia, odpowiednio rodzina zastępcza lub prowadzący rodzinny dom dziecka informuje o zmianie wysokości dochodu dziecka organ, który przyznał świadczenie.
Trybunał Konstytucyjny 23 kwietnia 2013 r. orzekł, że zróżnicowanie kwot świadczeń na pokrycie kosztów utrzymania dziecka wynikające z ustawy o wspieraniu rodziny jest zgodne z Konstytucją RP. Skarżący zarzucał przepisom ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej niezgodność z treścią regulacji art. 32 ust. 1 Konstytucji. Dla przypomnienia stanowi on, że wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Zróżnicowanie kwot świadczeń na pokrycie kosztów utrzymania dziecka w zależności od spokrewnienia z dzieckiem miało być nierównym traktowaniem rodzin zastępczych.
TK w uzasadnieniu swojego stanowiska podkreślił, iż zróżnicowana kwota świadczeń na pokrycie kosztów utrzymania dziecka przyznawanych rodzinie zastępczej spokrewnionej w stosunku do tej kwoty, która przysługuje w przypadku innych form rodzinnej pieczy zastępczej wynika stąd, że z mocy prawa na wstępnych i rodzeństwie ciąży obowiązek alimentacyjny w odniesieniu do dziecka objętego opieką. Świadczenie wynikające z art. 80 ust. 1 pkt 1 ustawy o wspieraniu rodziny ma zatem charakter wspomagający wywiązywanie się z ustawowego obowiązku dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania, który – na mocy art. 128 ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy – obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Tym samym sytuacja prawna rodzin zastępczych spokrewnionych, w kontekście zakresu obowiązków związanych z pieczą nad dzieckiem, różni się w sposób zasadniczy od sytuacji innych form rodzinnej pieczy zastępczej wymienionych w art. 39 ust. 1 ustawy o wspieraniu rodziny. Ta różnica jest skutkiem istnienia więzi pokrewieństwa między dzieckiem pozbawionym opieki i wychowania rodziców a osobami tworzącymi taką rodzinę zastępczą. Z więzią tą ustawodawca łączy istnienie prawnego obowiązku alimentacyjnego będącego wyrazem solidarności rodzinnej i mającego silne oparcie w nakazach moralnych. Wobec tego zakres prawnych obowiązków rodzin zastępczych spokrewnionych wobec dziecka pozbawionego opieki i wychowania rodziców jest szerszy od zakresu obowiązków spoczywających na niezawodowych i zawodowych rodzinach zastępczych oraz rodzinnych domach dziecka. To rozszerzenie dotyczy w szczególności istnienia ustawowego obowiązku alimentacyjnego mającego źródło w przepisach KRiO. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, sytuacja prawna spokrewnionych rodzin zastępczych została przez ustawodawcę w sposób zasadny zróżnicowana w stosunku do innych form rodzinnej pieczy zastępczej. Czynnika różnicującego wnioskodawca zdaje się nie dostrzegać, a tym samym jego argumentacja na temat niezgodności kwestionowanego przepisu z art. 32 ust. 1 Konstytucji jest niesłuszna.
