Podstawowym celem zmian jest przede wszystkim wsparcie rozwoju rynku długoterminowych nieskarbowych papierów dłużnych (obligacje emitowane przede wszystkim przez banki, przedsiębiorstwa niefinansowe oraz samorządy). Dla przypomnienia, zgodnie z treścią art. 2 ustawy o obligacjach, obligacje mogą emitować:
- podmioty prowadzące działalność gospodarczą, posiadające osobowość prawną, a także spółki komandytowo-akcyjne,
- spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe oraz Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa,
- gminy, powiaty, województwa, a także związki tych jednostek oraz miasto stołeczne Warszawa,
- inne podmioty posiadające osobowość prawną, upoważnione do emisji obligacji na podstawie innych ustaw,
- instytucje finansowe, których członkiem jest Rzeczpospolita Polska lub Narodowy Bank Polski, lub przynajmniej jedno z państw należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), lub bank centralny takiego państwa, lub instytucje, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy regulujące działalność takich instytucji na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i zawierające stosowne postanowienia dotyczące emisji obligacji.
Oczekiwane zmiany mają zwiększyć pewność i bezpieczeństwo obrotu w ramach obligacji poprzez rozstrzygnięcie pojawiających się niejasności w zakresie niektórych przepisów ustawy. Nowością ma być wprowadzenie systemu Catalyst, który dotyczy autoryzacji i obrotu dłużnymi instrumentami finansowymi. Rozszerzeniu ma ulec zakres instrumentów dostępnych emitentom – wprowadzenie możliwości emisji obligacji wieczystych i podporządkowanych. Zmiany mają przysłużyć się przede wszystkim bankom, zakładom ubezpieczeń społecznych, a także funduszom inwestycyjnym i emerytalnym. Nowa regulacja obejmie również instytucję zgromadzenia obligatariuszy, jako reprezentacji ogółu uprawnionych z obligacji danej serii wobec emitenta – która nie była dotychczas uregulowana w polskim systemie prawnym.
Jednocześnie i niejako na zakończenie, zgodnie z informacjami ze strony Sejmu, przeprowadzona w lutym nowelizacja ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne umożliwiła udzielanie przedsiębiorstwom pomocy publicznej lub tzw. pomocy de minimis w formie gwarancji i poręczeń w ramach rządowych programów społeczno-gospodarczych oraz programów samorządności lokalnej i rozwoju regionalnego przez Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK). Warunki i terminy przekazywania środków na pokrycie kosztów i wydatków związanych z udzielaniem gwarancji i poręczeń określi umowa między Ministrem Finansów a BGK. Nowe regulacje mają zwiększyć dostęp do kapitału dla mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przedsiębiorstw. Banki komercyjne będą mogły zwiększyć ofertę kredytową adresowaną do tych firm dzięki zabezpieczeniu spłaty udzielanych kredytów przez poręczenia i gwarancje BGK.
