Zgodnie z treścią art. 3 ustawy, przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności:
- umowę pożyczki;
- umowę kredytu w rozumieniu przepisów prawa bankowego;
- umowę o odroczeniu konsumentowi terminu spełnienia świadczenia pieniężnego, jeżeli konsument jest zobowiązany do poniesienia jakichkolwiek kosztów związanych z odroczeniem spełnienia świadczenia;
- umowę o kredyt, w której kredytodawca zaciąga zobowiązanie wobec osoby trzeciej, a konsument zobowiązuje się do zwrotu kredytodawcy spełnionego świadczenia;
- umowę o kredyt odnawialny.
Za umowę o kredyt konsumencki nie uważa się jednak umów dotyczących odroczenia terminu spełnienia świadczenia niepieniężnego, którego przedmiotem jest stałe lub sukcesywne świadczenie usług lub dostaw towarów tego samego rodzaju, jeżeli konsument jest zobowiązany do zapłaty za spełnione świadczenie lub dostawę towaru w ustalonych odstępach czasu w trakcie obowiązywania umowy. Pamiętajmy, że wartość kwoty kredytu konsumenckiego udzielanego w walucie innej niż waluta polska, stanowi równowartość kwoty kredytu wyrażonej w walucie polskiej ustaloną przy zastosowaniu średniego kursu tej waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia kwartału poprzedzającego dzień zawarcia umowy.
Od 1 stycznia 2013 r. polskie przepisy dotyczące omawianej kwestii ulegną zmianie, a wszystko przez obowiązek dostosowania naszego krajowego prawa do ustawodawstwa Unii Europejskiej. Nowelizacja dotyczy przede wszystkim zasad dotyczących obliczania rzeczywistej rocznej stopu oprocentowania kredytów konsumenckich na czas określony lub kredytów spłacanych w całości w cyklicznych okresach.
Ustawa od przyszłego roku będzie opierać się na jednolitym sposobie obliczania takiego oprocentowania, co z kolei ma być dużo korzystniejsze dla potencjalnych kredytobiorców. Będą oni mogli porównywać oferty kredytowe z różnych państw członkowskich i wybierać najbardziej im pasujące. Celem zmian było nie tylko ujednolicenie polskiego ustawodawstwa z przepisami unijnymi, ale także wymuszenie na kredytodawców podawania informacji o rzeczywistej rocznej stopie oprocentowania w oparciu o identyczne zasady prawne.
„Wprowadzane zmiany polegają m.in. na uchyleniu założeń dotyczących umów, dla których nie został ustalony harmonogram spłat, uchyleniu założenia dotyczącego umów, dla których został ustalony harmonogram spłat, ale kwota tych spłat jest elastyczna, dodaniu dodatkowego założenia dotyczącego kredytu w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym. Ustawa zawiera również przepis przejściowy, zgodnie, z którym przy zawieraniu umów zmieniających zawarte umowy o kredyt konsumencki przyjmuje się założenia w brzmieniu określonym w ustawie nowelizującej”.
