Ubiegający się o tego rodzaju pomoc pracodawca musi złożyć wniosek w jednostce organizacyjnej wyznaczonej przez starostę lub prezydenta miasta na prawach powiatu – najczęściej są to Powiatowe Centra Pomocy Rodzinie (PCPR) lub Miejskie Ośrodki Pomocy Rodzinie (MOPR) – właściwej ze względu na miejsce zatrudnienia osoby niepełnosprawnej. Wzór wniosku określony jest rozporządzeniu wydanym przez Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Do wniosku należy dołączyć dokumenty określone szczegółowo przez jednostkę organizacyjną przyjmującą wnioski. W większości jednostek mogą to być:
-
kserokopia orzeczenia o niezdolności do pracy lub stopniu niepełnosprawności,
-
zaświadczenie lekarza medycyny pracy o braku przeciwwskazań do pracy zgodnej z kierunkiem szkolenia,
-
kopia dokumentu potwierdzająca kwalifikacje zawodowe osoby niepełnosprawnej.
Wydatki, które mogą być objęte dofinansowaniem:
-
wynagrodzenia osób prowadzących szkolenie,
-
wynagrodzenia tłumacza języka migowego albo lektora dla niewidomych lub opiekuna zatrudnionej osoby niepełnosprawnej ruchowo zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności,
-
koszty podróży osób prowadzących szkolenie i uczestników szkolenia,
-
koszty podróży przewodnika lub opiekuna zatrudnionej osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego stopnia niepełnosprawności,
-
koszty zakwaterowania i wyżywienia osób prowadzących szkolenie i uczestników szkolenia oraz tłumacza języka migowego albo lektora dla osób niewidomych,
-
koszty usług doradczych, związane z danym szkoleniem,
-
koszty obsługi administracyjno-biurowej, stanowiące wydatki bieżące związane z realizacją szkolenia,
-
koszty wynajmu pomieszczeń związanych bezpośrednio z realizacją szkolenia,
-
koszty amortyzacji narzędzi i wyposażenia w zakresie, w jakim są one wykorzystywane na potrzeby szkolenia, z wyłączeniem narzędzi i wyposażenia zakupionych w ramach wsparcia ze środków publicznych w okresie siedmiu lat przed realizacją szkolenia,
-
koszty materiałów szkoleniowych,
-
koszty zatrudnienia pracownika, jakie ponosi pracodawca w okresie, w którym pracownik ten uczestniczy w szkoleniu (koszty te nie mogą być wyższe niż suma wymienionych powyżej kosztów szkolenia, z zastrzeżeniem, że mogą być one pokrywane jedynie wówczas, gdy dotyczą czasu faktycznego uczestnictwa w szkoleniu i nie mogą obejmować czasu, w którym pracownik produkował towary lub świadczył usługi).
Maksymalna wysokość dofinansowania kosztów objętych pomocą dla przedsiębiorstw małych i średnich, jeśli chodzi o szkolenia ogólne wynosi 90%, natomiast dla szkoleń specjalistycznych 55%. Z kolei dla pozostałych przedsiębiorstw – w odniesieniu do szkoleń ogólnych: 70%, a do szkoleń specjalistycznych 45%. Zwrotu kosztów dokonuje starosta na warunkach i w wysokości określonych w umowie zawartej z pracodawcą. Szkolenie ogólne prowadzi do nabycia kwalifikacji, które mogą być wykorzystane nie tylko u wspieranego podmiotu, ale także u innych przedsiębiorców lub w innych obszarach działalności. Natomiast szkolenie specjalistyczne dotyczy bezpośrednio i wyłącznie obecnego lub przyszłego stanowiska pracy danego pracownika u wspieranego podmiotu i związane jest ze specyfiką działania tego podmiotu. Kolejnym pojęciem, które należy wyjaśnić jest: mały i średni przedsiębiorca, czyli taki, który zatrudnia mniej niż 250 pracowników, a jego roczny obrót nie przekracza 50 milionów euro a/lub całkowity bilans roczny nie przekracza 43 milionów euro. Tych przedsiębiorców, którzy nie spełniają tych warunków, określa się mianem pozostałych.Na wniosek pracodawcy poniesione przez niego koszty szkolenia zatrudnionych osób niepełnosprawnych mogą być zrefundowane ze środków PFRON do wysokości 90%, nie więcej jednak niż do wysokości dwukrotnego przeciętnego wynagrodzenia na jedną osobę.
