Podstawowym aktem prawnym odnoszącym się do kwestii praw konsumenckich jest ustawa z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny, a także ustawa Kodeks cywilny. Zgodnie z przepisami powyższych aktów prawnych, sprzedawca ma obowiązek dbać o to, aby oferowany przez niego towar i usługi odpowiadały najwyższym standardom i były przy tym wolne od wszelkich fizycznych i prawnych wad. Jednocześnie w przypadku niezastosowania się do powyższych wymogów, każdemu kupującemu przysługują określone prawa i roszczenia względem nieuczciwego sprzedawcy. Wśród nich możemy chociażby wymienić prawo żądania wymiany wadliwego produktu na pełnowartościowy, obniżenie ceny zakupu czy w niektórych sytuacjach odstąpienie od umowy i naprawienie szkody powstałej na skutek zakupu towaru niezgodnego z umową.
Polski system prawny zna jednak jeszcze inny akt prawny, w którym uregulowano prawa konsumentów. Jest to ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego. Już w 2014 r. zostanie ona znacząco poszerzona. Wszystko dzięki ustawodawstwu Unii Europejskiej, które zakłada ujednolicenie zasad sprzedaży konsumenckiej na terenie całej Wspólnoty. Jednocześnie identyczne prawo dla większości krajów europejskich w omawianym zakresie ma przyczynić się do zwiększenia transakcji zagranicznych i poprawy ogólnej europejskiej gospodarki. Zgodnie z projektem zmian w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej, polscy kupujący zostaną wyposażeni w dodatkowe uprawnienia:
- Konsumenci będą mogli domagać się od sprzedawców większych ilości informacji na temat interesującego ich produktu czy usługi. Jednocześnie prawo to będzie przysługiwało zarówno w tradycyjnym modelu sprzedaży, jak i w jej internetowej odmianie.
- Sprzedawca będący przedsiębiorcą trudniącym się handlem będzie musiał dokładnie określić koszty potencjalnej umowy oraz to kto i w jakiej części będzie zobowiązany do ich uiszczenia. Konsument będzie musiał uzyskać te informacje przed zawarciem umowy. Sprzedawca nie będzie mógł także pobierać wyższych opłat od konsumenta w przypadku płatności dokonywanych za pomocą kart kredytowych, niż te, które sam ponosi z tego tytułu.
- Prawo do odstąpienia od umowy zawartej na odległość zostanie wydłużone. Zamiast dotychczas obowiązujących 10 dni, ustawodawca będzie musiał wprowadzić 14 dni – przyczyna odstąpienia nie będzie musiała być podawana przez konsumenta (czyli tak jak ma to miejsce na chwilę obecną). Jeśli sprzedawca nie poinformuje kupującego o powyższym prawie, termin na odstąpienie od zawartej umowy wygaśnie dopiero po upływie 1 roku od upływu 14 dniowego terminu odstąpienia, a nie tak jak ma to miejsce obecnie – po upływie 3 miesięcy od wydania rzeczy). Jednocześnie kupujący nie będzie zobowiązany do ponoszenia jakichkolwiek kosztów związanych ze zwrotem rzeczy w powyższej sytuacji.
- Kupujący będą mogli od razu żądać obniżenia ceny bądź odstąpienia od umowy, jeśli okaże się, że sprzeda rzecz jest wadliwa. Na chwilę obecną z takiego rozwiązania można skorzystać jedynie wtedy, gdy sprzedawca nie będzie mógł naprawić bądź wymienić wadliwej rzeczy.
- Gwarancja udzielana przez sprzedawcę, w razie braku szczegółowej treści, będzie odpowiadała wymogom zawartym w Kodeksie cywilnym.
