Zakwestionowana przez Rzecznika Praw Obywatelskich regulacja, stanowi przykład przepisu, który w doktrynie określany jest mianem przepisu blankietowego częściowego ze „zryczałtowanym” odesłaniem dynamicznym, bowiem odsyła do postanowień regulaminów en bloc (w całości), których treść będzie dopiero określana lub zmieniana w trakcie jego obowiązywania. Poznanie wszystkich znamion czynu zabronionego, opisanego w art. 54 ust. 1 ustawy wymaga uzupełnienia przez odwołanie się do znamion czynu określonych w stosownych regulaminach, do których odsyła niekompletny przepis karny. Postanowienia regulaminów nie należą natomiast do przepisów powszechnie obowiązujących w rozumieniu art. 87 ust. 1 konstytucji. Należy wskazać, że przepisy tego typu budzą najwięcej wątpliwości z punktu widzenia zasady „nullum crimen sine lege” – nie ma przestępstwa bez ustawy, ponieważ każdorazowa zmiana przepisów odesłania pociąga za sobą zmianę treści przepisu karnego.
Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że choć zakres treści regulaminów wskazany został w ustawie, to nie ogranicza znacznej swobody i arbitralności podmiotów zobowiązanych do ich opracowania oraz do zamieszczania w nich innych postanowień, niemieszczących się w zakresie wskazanym w tych przepisach. Co więcej, odesłane do regulaminów w celu uzupełnienia znamion czynu zabronionego może, w niektórych wypadkach prowadzić do wprowadzania ograniczeń praw i wolności w zakresie większym niż czyni to ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych. Regulaminy nakazują np. uczestnikom imprezy zajmować miejsce określone w dokumencie uprawniającym do wejścia na imprezę masową, podczas, gdy ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych penalizuje przebywanie w czasie trwania masowej imprezy sportowej w sektorze innym niż wskazany na bilecie wstępu lub innym dokumencie uprawniającym do przebywania na imprezie masowej, gdy uczestnik imprezy nie opuszcza tego sektora mimo wezwania osoby uprawnionej.
Odnosząc się do zróżnicowanego charakteru postanowień regulaminów Trybunał zwrócił uwagę na to, że blankietowe odesłanie w art. 54 ust. 1 ustawy nie czyni dystynkcji w zakresie penalizacji czynów zabronionych zależnie od charakteru poszczególnych kategorii nakazów i zakazów określonych w regulaminach. Do wszystkich będzie miała zastosowanie minimalna granica zagrożenia sankcją, czyli nie mniej niż 2000 zł grzywny. Kwalifikacja zachowania jako typ czynu zabronionego z art. 54 ust. 1 ustawy ma bowiem charakter formalny i automatyczny. Trybunał Konstytucyjny stoi na stanowisku, że posługiwanie się przez ustawodawcę zarówno przepisami blankietowymi zupełnymi, jak i częściowymi nie może nastąpić przez odesłanie do regulacji niemających charakteru powszechnie obowiązującego prawa.
Ponadto, zastosowana przez ustawodawcę technika przepisu blankietowego częściowego z odesłaniem zryczałtowanym do regulaminów, których postanowienia nie mają charakteru przepisów powszechnie obowiązujących, nie chroni przed arbitralnością i nieracjonalnością zamieszczanych w nich postanowień, a także nie zapewnia adekwatności kary w stosunku do dóbr chronionych, zagrożonych naruszeniem nakazów lub zakazów zawartych w regulaminach. W związku z tym te nakazy lub zakazy, których niewykonanie ustawodawca chce poddać penalizacji powinny zostać określone w rozporządzeniu lub akcie prawa miejscowego, w sposób respektujący zasadę proporcjonalności. Należy także wskazać, że powyższe nie wyklucza, aby regulaminy obiektu (terenu) i regulaminy imprezy masowej szczegółowo określały dodatkowe nakazy i zakazy związane z możliwością wstępu na dany obiekt lub z możliwością uczestniczenia w imprezie masowej, których naruszenie skutkowałoby, np. obowiązkiem zapłaty kary umownej.
